این روزها ،میزبان قدوم استادی وارسته است که عشق به ادبیات، شعر، احساس و عاطفه وفروتن...........

 باغ، فوران اندیشه و احساس است و جلوه گاه خاطره؛ تکرار خلوص و طراوت و صفا و حسّ دلنشین همراهی و همدلی! پارک آزادگان یزد ،این روزها ،میزبان قدوم استادی وارسته است که عشق به ادبیات، شعر، احساس و عاطفه وفروتنی و خاکساری و تواضع ، او رادر سایه سار درختان سبز و بلند پارک و جوشش و فوران فواره ها به دنیای شعر و معنویت می برد و مرور خاطرات ذهن  اندیشمندش را به طمانینه و آرامش فرا می خواند.

همان آرامش آغاز تولد: 1/ 1/ 1311؛ دکتر محمد علی صادقیان در اولین روز بهار پای به عرصه هستی نهاده است، حضور اکنون این استاد فرزانه در پارک، به نوعی بازگشت به همان تولد و طراوت آغازین روزهای هستی گرانمایه اوست.

به اتفاق دکتر نجاریان-مدیر گروه ادبیات فارسی-صمیمانه کنار استاد می نشینیم و از گفتار و خاطرات وی بهره می بریم:

 *چرا رشته ادبیات را انتخاب کردید؟

به این رشته علاقه داشتم و آن را مادر همه رشته ها می دانم.

 

*رشته ادبیات دانشگاه یزد چه چیزی را به ذهنتان متبادر می کند؟

صمیمیت، حرمت، همدلی ،عشق به آموختن ، تقدم ادب نفس بر ادب درس و رشد و بالندگی.  این رشته قدیمی ترین رشته در دانشگاه یزد است. سابقه دیرین آن به دانشگاه تربیت معلم باز می گردد. پرورش دانشجویانی زبده که هم اکنون استادان برجسته همین دانشگاه بشمار می روند، از افتخارات این رشته است. بعد از ادغام دانشگاه تربیت معلم در دانشگاه یزد ،رشد و گسترش آن بی وقفه ادامه یافت و به جرات می- توانم بگویم الگوی سایر رشته ها شد،زیرا سالهای سال دانشجویان رشته ادبیات دانشگاه یزد حائز برترین رتبه های مقاطع تحصیلات تکمیلی بودند به گونه ای که رشته ادبیات دانشگاه یزد رتبه اول کشوری را به خود اختصاص داده بود و راهیابی به آن منوط به کسب بالاترین نمره هاوبرترین رتبه ها بود.

*به نظر شما عوامل مؤثر بر این موفقیت چه بود؟

در یک کلام اخلاص و جدیّت ؛ودر کنار آن بهره گیری از تنوع شیوه های آموزشی و آشنا کردن دانشجویان با فضاهای متنوع علمی نظیر:برگزاری کنفرانسها، همایش ها ، ایراد سخنرانی،از جمله کنگره بزرگداشت فرخی یزدی ، ابوالفضل رشیدالدین میبدی و حضور اندیشمندانی چون دکتر آنابل کیلر-استاد آکادمی  بخش فارسی انگلستان و محقق متون عرفانی- ،  پروفسور مالچانوا- عضو آکادمی مسکو و محقق در زبان و گویش فارسی،دکتر کورش صفوی زبانشناس، دکتر رستگار فسایی محقق ، پژوهشگر و استاد دانشگاه شیرازهمکلاس و همدرس دوران فوق لیسانس بنده -و... ؛ آن روزگاران فعالیتهای جنبی نیز همه و همه در جهت ارتقای سطح علمی دانشجویان بود،انتشار نشریه تخصصی دانشجویی، برگزاری شب شعر ، نقد فیلم و داستان که توسط کانونهای فرهنگی انجام می شد ولی متاسفانه اندک اندک آموزش به کلاس محدود شد و به دنبال آن تعداد زیاد دانشجویان  مجال بحث و گفتگو و تبادل نظر در کلاسها را از استادان و دانشجویان گرفت و کیفیّت به نوعی قربانی کمیّت شد.

*آیا تفاوتی بین دانشجویان هردوره احساس می کنید؟

مسلما ! کاش این تفاوتها سیر صعودی داشت نه نزولی، دانشجویان سالیان پیش تشنه و طالب دانش بودند ، انگیزه بیشتری برای آموختن و دانستن داشتند و مصداق کامل «مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد» بودند، کلاسها از پویایی بیشتری برخوردار بود و دانش و بینش هدف غایی و نهایی محسوب می شداما اکنون بی انگیزگی، بی تحرکی و مدرک گرایی بجای علم گرایی صفت بارز دانشجویان است.

 *زیباترین خاطره ای که از دانشکده ادبیات دارید؟

خاطرات بسیاری است که فضای ذهن و اندیشه ام را پر کرده است اما غرور آفرین ترین خاطره شاید ایجاد دوره دکتری و اولین دفاعیه آن در سال 1384 بود . آقای دکترحمید جعفری قریه علی در بهمن ماه سال 84 دفاع کرد . ایشان هم اکنون معاون آموزشی دانشگاه ولیعصر ( عج) رفسنجان است. گرفتن مجوز نشریه علمی پژوهشی کاوشنامه نیز جزو شیرین ترین خاطراتی است که رشد و بالندگی دانشکده را به دنبال داشت. همچنین ایجاد کتابخانه تخصصی ادبیات با عنوان" پژوهشکده ادبیات "که حاصل تلاش و توصیه دکتر جلالی- مدیر گروه وقت – بود، گام مؤثری در جهت غنای  دانشکده و مایه مباهات و از خاطرات ارزشمند است.

*شما به درخواست خودتان بازنشست شدید، انگیزه شما برای این کار چه بود؟

بله، یادم می آید بنده و دوست گرامی  آقای دکترضیا، از گروه تاریخ،جزو اولین افرادی بودیم در خواست بازنشستگی کردیم. بر این باور بودم که باید فرصتی برای نیروهای جوان ایجاد کرد.

 

*مدتی است که از فعالیت های آموزشی کناره گرفته اید در این باره چه احساسی دارید؟

همیشه فضای کلاس و درس را دوست داشته ام، کناره گیری از آن برایم خوشایند نیست ؛ناخوشایند و ناگزیر بود ولی چه می توان کرد که خستگی ارمغان این سالهاست. دوری از فضای آموزشی پیوسته این شعر را در ذهنم تکرار می کند:

ای که گفتی عشق را درمان به هجران کرده اند

کاش می گفتی که هجران را چه درمان کرده اند

این را نیز اضافه کنم که به قول سعدی شیراز:

اگر تو فارغی از حال ما یارا

فراغت از تو میسر نمی شود ما را

در این روزگاران با یاد خوش سال های تدریس در دانشگاه ایام را می گذرانم.

استاد شما در دل و دیده دانشگاهیان جای دارید و همچنان مرشد و مراد معنوی استادان و دانشجویان هستید. برای شما حالی خوش و فرجامی نیکو آرزومندیم.

 

با تشکر فراوان از مساعدت‌های جناب آقای دکتر نجاریان و سرکار خانم زینی در تهیه این گزارش.

عکس: رضا هژبر

 

> مطلب این صفحه را به زبان دلخواه خود ترجمه کنید

 

این خبر را با دوستان خود به اشتراک بگذارید

value="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" />
مخاطبان آن لاین یزدفردا -فرداییان همیشه همراه یزدفردا در سراسر جهان



 










  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا