احسان عابدی

مناظره سوم نامزدهای ریاست جمهوری خیلی شفاف تر و قابل فهم تر از ۲ مناظره قبلی برگزار شد و مطمئنم نظر بسیاری از مردم را تعیین کرد.

حدادعادل و جلیلی در این مناظره سر تر از بقیه بودند و دفاع آنها از نظام و پاسخ به فرافکنی ها و خزعبلات اصلاح طلبان قابل تحسین بود. تا جایی که  سعید جلیلی وقتی برای دفاع از برنامه های خود باقی نگذاشت.

قالی باف در این مناظره بهتر از مناظره های قبلی بود. گرچه در مقابله با روحانی نزدیک بود هرچه رای جمع کرده بریزد و آن هم البته به دلیل دریدگی روحانی بود. اما نطق قالی باف در برابر ولایتی هم به دل نشست. مخصوصاْ آنجا که " وقتی شما با میتران قهوه می خوردید ما داشتیم با موشک ها و بمب هایی که آنها در اختیار عراق قرار داده بودند می جنگیدیم." به نظرم قالی باف در این مناظره چیزی از دست نداد و چیزی هم به دست نیاورد.

اما ولایتی با روشن کردن مواضع و نظراتش درباره سیاست خارجی و گفتگوهای هسته ای، بسیاری از یاران و هواداران خود را از دست داد. علاوه بر این وجهه خود را نزد کسانی که تاکنون به ایشان افتخار می کردند، خراب کرد. اطلاعات نادرستی که ایشان درباره گفتگوهای هسته ای ارائه کردند و البته با پاسخ خوب جلیلی مواجه شد، تاسف آور بود. به نظرم ولایتی هنوز در ۲۰ سال پیش سیر می کند. او روحیه انقلابی ندارد. کسی که گفتگوهای عزتمندانه جمهوری اسلامی در این چندسال اخیر را بی نتیجه و فلسفه بافی و بیانیه خوانی بداند، فاصله خود را با انقلابی گری و حمایت های مردمی نشان می دهد. ولایتی در این مناظره از دور خارج شد...

ناکام ترین فرد مناظره سیاسی محسن رضایی بود. او تمام داشته های خود را بر باد داد. نمی دانم اگر اقتصاد نمی دانست و مدرک اقتصادی نداشت و از طرف دیگر اوضاع اقتصادی الان به این شکل نبود، ایشان چه حرفی برای گفتن داشت؟ فضای ذهنی ایشان در اقتصاد و قومیت ها و ایالت های اقتصادی است و خروجی هم از ان ندارد. رضایی حتی بیداری اسلامی را هم با اقتصاد گره می زند. رضایی نیز در این مناظره اندک وجهه خود را از دست داد.  او با عارف و روحانی در یک طیف قرار گرفته بودند و این تاسف آور بود. البته نکته ای که درباره عصبی بودن روحانی گفت انصافا به جا بود و به دل نشست.

عارف در این مناظره خود را از صحنه رقابت اصلی خارج کرد. شاید او فکر نمی کرد کسی مثل غرضی هم رشته های او درباره خاتمی را پنبه کند! او اگر ذره ای زیرکی سیاسی به خرج می داد، در برابر ۴ اصولگرا اینچنین صحبت نمی کرد که با پاسخ های تند و تیز  جلیلی و حداد مواجه شود. مواضع او در برابر فتنه ۸۸ کار او را تمام کرد. عارف البته نظر بخشی از اصلاح طلبان افراطی را به خود جلب کرد.

حسن روحانی با دریدگی و تندخویی همیشگی خودش در این مناظره نیز خود را بالا کشید. او نقطه مقابل خود را جلیلی می بیند و سعی می کند مواضع و موفقیت های جلیلی را تخریب کند. مناظره روحانی با قالی باف نقطه اوج او بود. اگر قالی باف هم گفتمانی در برابر روحانی ظاهر می شد، می توانست کار روحانی را یکسره کند. به هرحال روحانی آدم خطرناکی است. او به شدت فرافکن و دو رو ست!

پدیده این مناظره نیز مهندس غرضی بود. کسی باورش نمی شد اینچنین به پر و پای عارف بپیچد و حیثیت اصلاح طلبی او را به باد دهد. نکته ای که درباره خرج کردن از اسم خاتمی گفت و نیز بحث عبور های اصلاح طلبان از رهبران خود انصافاً به جا و کوبنده بود.

به هرحال فکر می کنم دو نفر در این مناظره خود را بالاتر کشیدند: حسن روحانی و سعید جلیلی!

دو نفر در این مناظره مردانه از نظام دفاع کردند: دکتر حدادعادل و دکتر سعید جلیلی

یک نفر دور از انتظار حاضر شد: دکتر ولایتی

و یک نفر به عمر سیاسی خود پایان داد: محسن رضایی

* مواضع برخی نامزدها دلم را برای رهبرم سوزاند... واقعاً آقا مظلوم اند با این ...

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا