اول)سال ۵۷ وقتی انقلاب شد مثل همه ی انقلاب های دنیا بسیاری از سیاست های کشور عوض شد. اصلا انقلاب شده بود تا تغییری صورت گیرد و وضع موجود عوض شود. از جمله تغییراتی که که پس از انقلاب بوجود آمد تغییر سیاست های جمعیتی کشور بود.

شعار فرزند کمتر زندگی بهتر به درستی یا به اشتباه به حاشیه رفت و تلویحاً شعار هر که دندان دهد نان دهد جایگزین آن گردید. بروز جنگ و شهادت جوانان این مرز و بوم در طول جنگ، سهمیه بندی ارزاق عمومی و کوپن های خانوار و اولویت دادن به خانوارهای پر جمعیت باعث گردید تا کشور با موجی از جمعیت در سالهای اولیه پس از انقلاب baby bomb مواجه شود. شاید یکی از اولین مشکلات این میهمانان، تامین شیر خشک این کودکان بود که بخوبی مدیریت شد.

بچه ها حالا بزرگتر شده بودند و نیاز به مهد کودک و دبستان داشتند و تعداد مدارس متناسب با تعداد دانش آموزان کشور نبود. مدارس از یک شیفته به دو شیفته و سه شیفته تغییر پیدا کردند و در سراسر کشور نهضت مدرسه سازی بوجود آمد. احداث مدارس ابتدایی راهنمایی و دبیرستان و تامین نیروی انسانی مورد نیاز برای این دانش آموزان مهم ترین دغدغه ی آموزش و پرورش آن روزها بود.

حالا دو دهه از تولد کودکان دیروز گذشته بود و حالا آنها جوانانی بودند که بدنبال تحصیلات عالیه بودند دانشگاه کم داشتیم شاید توسعه روز افزون دانشگاه های آزاد و پیام نور پاسخی به این نیاز بود و در سراسر کشور یک رقابت فشرده بین شهرهای کوچک و بزرگ برای احداث دانشگاه بوجود امد.

حالا جوانان تحصیل کرده فارغ التحصیل شده بودند و اینک نیاز به کار و اشتغال و ازدواج داشتند و این سیکل همین طور ادامه دارد زیرا ما امادگی لازم را برای این سونامی جمعیت جوان را نداشتیم. سوال اینجاست که آیا در آینده ما آمادگی کافی را مواجهه شدن با سونامی سالمندی را خواهیم داشت.

دوم) حدود بیست سال دیگر ما مواجه با اولین موج جمعیت سالمند در کشور خواهیم بود و در صورت عدم برنامه ریزی بار دیگر تراژدی برای این نسل یک بار  دیگر تکرار خواهد شد و این اصلا زیبنده ی نظام ما نخواهد بود.

بدون شک اینبار موضوع کاملا متفاوت خواهد بود توجه کنید که تنها هزینه های درمانی و حمایتی این نسل برای هر دولتی درد سر ساز خواهد بود. هم اینک که آمار جمعیت سالمندی کشور ۸ درصد است ۲۵درصد تخت های بیمارستانی در اشغال سالمندان است این مثال ساده می تواند مشکلات اینده را بخوبی نشان دهد از طرف دیگر دقت کنید که در حال حاضر از حدود ۶میلیون سالمند کشور تنها ۱۵هزار نفر از این عزیزان در خانه های سالمندان تحت مراقبت هستند و اکثریت قاطع  سالمندان کشور در جامعه و در کنار ما در حال زندگی هستند اما سوال اینجاست که ایا نسل اینده با مشکلاتی نظیر مدرنیته، کمتر شدن حفظ کرامت انسانی و تک فرزندی همین رفتار را با سالمندآن اینده خواهند داشت؟

ما تنها دو دهه فرصت داریم تا برای سونامی سالمندی برنامه ریزی کنیم.

دکتر احمد ابوییmphسالمندی

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا