سنگ اندازی به ماشین دودی فناوری اطلاعات یزد
یزدفردا -محمد حسین تقوایی زحمتکش :در ماههای اخیر در وبسایتهای خبری کشوری و استانی درخصوص فناوری اطلاعات یزد نقد و تحلیلهایی از جانب افراد و چهره های متفاوت صورت گرفته است.
در دو روز گذشته، نزدیک به صد مقاله و خبر مربوط به فناوری اطلاعات یزد را مرور کردم به طور کلی دو گونه نگاه و تقابل در نوشته ها محسوس می گردد.
برخی با شدت و حدت به نقد و تحلیل و در برخی موارد زیرسوال بردن فناوری اطلاعات یزد همت گمارده اند و برخی نیز لیوان پر فناوری اطلاعات استان را در نظر گرفته است و سعی نمودند که به این حرکت تفکر، برنامه و امیدبدهند تا فناوری اطلاعات یزد در کشور مانند گذشته حرف اول را بزند وبه جایگاه والاتری دست یابد.
البته براین موضوع  تاکید می کنم که  وبسایتهای خبری استان، بنا به سیاست رسانه ای خود مانند یک بلندگو، افکار و عقاید شخصیتها را منعکس می کنند. این وب سایتها سعی می کنند که نظرات و نوشته های شهروندان را در معرض دید افکار عمومی قرار دهند،به عبارتی پدیدآورندگان تحلیلها و نقدهای هستند که رنگ و بوی آن را تعیین می کنند.
در مجموع این نویسندگان که برخی شاخص و یا گمنام هستند، دو طیف را تشکیل می دهند ، گروه اول با تقابل شدید با مقوله فناوری اطلاعات یزد روبرو شده و طیف دوم با حمایت حتمی از آن تاکنون قلم زده اند.
البته دلیل عملکرد گروهی که از سردلسوزی و عشق به استان دارالعلم یزد،سعی در تقویت فناوری اطلاعات استان را دارند، کاملا مشخص و مبرهن است.اما تلاش عده ای که در این حوزه، سنگ اندازی می کنندريال برایم سوال برانگیز است و این ابهام خاکستری، زمانی سیاه می شود که برخی در پس نام ها و نشانها و یا در قالب گمنامی بی محابا به نقد غیرمنصفانه و  غیراصولی می پردازند.
دیروز در گشت وگذارم در وبسایتها و وبلاگها به مطلبی برخوردم که جواب دلایل نقد غیراصولی و تخریب تمام عیار و همه جانبه را برایم روشن نمود مطلبی با عنوان «پس چرا  به ماشین دودی سنگ اندازی می کنیم!؟!!!!» در وبلاگی  مطالعه کردم که شرح حال ماشین دودی فناوری اطلاعات است.
بیایید با هم این نوشتار کوتاه را مرور می کنیم و خدا و وجدانمان را قاضی کنیم و از خودبپرسیم، که به چه دلیلی به ماشین دودی فناوری اطلاعات یزد سنگ اندازی می کنیم؟
 
 
پس چرا  به ماشین دودی سنگ اندازی می کنیم!؟!!!!
فکر کنم رازماشین دودی، تعبیر جلال آل احمد( نویسنده مشهور معاصر) بود وقتی از نخستین روزهای حضور ماشین دودی ( همان قطار ) درایران می گوید، تعبیر وی برایم جالب بود.
این نویسنده مشهور می گوید" من در تعجبم هنگامی که ماشین دودی در کنار ایستگاه ایستاده بود همه بهت زده، ساکت و آرام بدان نگاه می کردند. تعجبم اینجاست تا این ماشین دودی حرکت می کرد کودکان به سویش سنگ پرتاب می کرد و حتی بزرگترها بی نصیب نمی ماندند و چوب و سنگ و ... به سوی ماشین دودی  پرتاب می کنند."
جلال آل احمد این تعبیر را به حرکتها و جنبشهای نوین و نوپای علمی، فرهنگی،سیاسی و اجتماعی در کشورهای درحال توسعه مانند ایران تعبیر نموده بود  که به واقع جز این نیست!!!
یک عزیزی علاوه بر تعبیر وی از سنگ اندازی به ماشین دودی تعبیر جالبی داشت که شاید به طنز نزدیک باشد اما واقعیت سنگ اندازی به ماشین دودی را آشکارتر می سازد
 او می گفت: کودکان به خوبی دریافته اند ماشین دودی که در ایستگاه آرمیده, اگر سنگی یا چوبی به سویش پرتاب شود، راننده لوکوموتیو  فرصت دارد که کودکان را بیابد، تعقیب و جریمه کند.
 اما وقتی ماشین دودی قصد حرکت کرد, کودکان می دانند علاوه بر سنگ حتی اگر فحش و ناسزا تقدیم کنند نه لوکوموتیوران،نه مسافران و نه حتی پلیس قطار فرصت این را می یابد که درنگ کند و بر کردار این کودکان سزایی تعیین کند. قطار از ایستگاه خارج می شود کودکان خوشحال از اینکه  به ماشین دودی آسیب رساندند  ویک دلهره همراه با اطمینان که اینبارهم ماشین دودی برای تعقیب و تنبه هاشان نمی ایستد....
کودکان نمی دانند که ماشین دودی با هزاران مسافر منتظر و هزاران خربار کالا است، اگر ماشین دودی بایستد تا کودکی را تنبیه کند، دیگران معطل می ماند. اما لوکوموتیوران به حسب عادت و ضرورت به راه ادامه می دهد.
کودکان خوشحالند که باز هم شیشه ای شکست بی آنکه کسی آنان را مواخذه کند.
کودکان نمی دانند با چنین سنگ اندازیهایی در رفتن و رسیدن ماشین دودی و در سرنوشت سفر خللی ایجاد نمی شود، تنها شاید شیشه ای از این ماشین دودی را می شکنند. شاید نمی دانند  این شیشه ماشین دودی نیست که می شکند، شیشه دل لوکوموتیوران است که به رفتن و رسیدن می اندیشد اما بازهم به کودکان می خندد، کودکانی که شاید از روی شطینت، شاید از کودکی شان و گهگاهی نادانی اشان به ماشین دودی سنگ می اندازند و بی آنکه این کودکان بدانند، ماشین دودی هرگز از حرکت نمی ایستد...
این سرنوشت تکراری است،کودکانی از جنس شیطنت، کودکی و ناآگاهی، هر روز به امید سنگ اندازی به ماشین دودی ای درحال حرکت، در ایستگاه برای همیشه می مانند اما ماشین دودی با سنگ اندازی یا بدون سنگ اندازی به راه می افتد و می رود تا به مقصد برسد و هزاران مسافر و کالا را به مقصد برساند، راستی کدام یک باخته اند؟
یزدفردا
  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا