رضا سلطان زاده مدیر مسئول هفته نامه آيينه يزد
  • آنچه در تاریخ سیاسی و اجتماعی یک کشور پایدار و ماندگار است انجام وظیفه تنها نیست بلکه ایثار و فداکاری و از خودگذشتگی در راه آرمان‌های ملت و مملکت است در تاریخ گذشته ایران بسیاری از حکمرانان آمدند و رفتند امّا چهره‌های ماندگار، آنانند که تا ایثار جان برای خدمت به آحاد مردم سرزمینشان پایدار بودند. چگونه آیندگان خواهند پذیرفت که حوادث و اتفاقات تلخ و ناگوار برای مردم یک کشور پیش آمده امّا مسئولان درجه اول آن کشور به اعتراف خودشان تا چند روز از آن حوادث دشوار و سخت و وحشتناک بی‌اطلاع بوده‌اند. راستی را که چگونه مردم امروز سرزمینمان به داوری و قضاوت خواهند نشست؟ آیا نخواهند پرسید که این چگونه آیین کشورداری است؟

روز 17 دی ماه جاری در شهر کرمان در مراسم تشییع پیکر سرباز اسلام و وطن، شهید قاسم سلیمانی در اثر بی‌تدبیری مسئولان ذی‌ربط که از جمله هماهنگی‌های لازم را برای تردد مسیرهای عبور انجام نداده و نظارت کافی در زمینه ایجاد شرایط مناسب و امکانات مورد نیاز ننموده بودند مردم شاهد صحنه‌های غم‌انگیز و دلخراشی بودند که منجر به جان باختن حداقل 59 نفر و مصدوم و بستری شدن ده‌ها نفر از برادران و خواهران هم‌وطن گردید اینان با اشتیاق در مراسم تشییع مجاهد و مبارز «شهید سلیمانی» شرکت کرده بودند که به دستور ترامپ جنایتکار در عراق در کنار همرزمان شهیدش ناجوانمردانه در فرودگاه بغداد ترور شد. دکتر محمدرضا پورابراهیمی نماینده کرمان در مجلس شورای اسلامی در این باره می‌گوید: «…قبل از مراسم تشییع پیکر شهدای جبهه مقاومت در نامه‌ای از وزیر کشور درخواست کردیم استان‌های معین را به کمک کرمان برای مباحث امنیتی و نظم‌بخشی و تجهیز امکانات بفرستند و انتظار بود وزیر کشور اقدامات لازم را در این زمینه داشته باشند… و از استاندار و اعضای شورای تامین استان درخواست کردیم موضوع را دقیق و کامل به ما و مردم گزارش دهند که اگر کوتاهی و قصوری بوده پیگیری شود و اجتناب از این اتفاقات تلخ داشته باشیم…»(1)

در ساعت شش و نوزده دقیقه صبح روز چهارشنبه 18 دی ماه در پرواز شماره 752 هواپیمایی بین‌المللی اوکراین هواپیمای مسافربری هدف شلیک پدافند هوایی ایران قرار گرفت و کلیه 176 نفر خدمه و سرنشینان شامل 70 نفر مرد، 81 نفر زن، 15 کودک و یک نوزاد و 9 خدمه در گروه‌های سنی مختلف در اثر سقوط جان باختند که تعدادی از آنان از نخبگان و فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های برتر و مطرح ایران و جهان بودند. «دیوید توربین» رئیس دانشگاه آلبرتای کانادا با تاثر و تاسف شدید درگذشت 10 عضو این موسسه دانشگاهی را به تمام کسانی که در این حادثه متاثر شده‌اند تسلیت می‌گوید و اظهار می‌دارد: «…کلمات به تنهایی نمی‌توانند بیانگر حزن و اندوهی باشند که ما در این دانشگاه حس می‌کنیم ما خانواده‌ای نزدیک به هم هستیم و هر کدام‌مان با چنین فقدان بزرگی روبرو می‌شود بسیار اندوهگین می‌شویم…»

نویسنده این سطور وظیفه می‌داند در این ستون پرسش‌هایی به شرح زیر درباره دو حادثه تلخ و اتفاق بسیار ناگوار که روح هر انسانی را آزرده می‌کند مطرح نماید.

*آیا بی‌نظمی‌های مکرر و اجرای برنامه‌های ضعیف درباره این حوادث تلخ و ناگوار، آن عده از مسئولانی که با عدم نظارت کافی منجر به جان باختن ده‌ها نفر از هم‌وطنان شدند و چنین صحنه‌هایی را رقم زدند به سزای اعمال ناشی از سوء‌مدیریت خود خواهند رسید؟

*گفته شده است چند ساعت قبل از حمله به پایگاه عین‌الاسد مقامات عراقی را در جریان حمله گذاشته‌اند بنابراین چرا پروازهای داخلی را به تاخیر نیانداختند؟

*آنگاه که نیروهای کل مسلح دریافتند هواپیما در اثر اشتباه انسانی منفجر و ساقط شده است چرا مسئولان به موقع اطلاع‌رسانی ننمودند که تا حدی از کوه غم و اندوه انباشته شده بر دل‌ها کاهش یابد؟

*چرا رسانه ملی تمام همِ خود را به کار برد و با افراد متعدد و گاه متخصص مصاحبه کرد و برنامه‌هایی را ضبط و پخش نمود تا نشان دهد هواپیما در اثر نقص فنی سقوط کرده است؟

*آیا مقصران خطاهای صورت گرفته در انفجار هواپیما و مقصران لاپوشانی این امر در چند روز به مقامات نظارتی و قضایی معرفی خواهند شد تا براساس قانون با آنها رفتار شود و اطلاع‌رسانی لازم صورت خواهد گرفت؟

*آیا آن عده از مسئولان که عملکردشان سبب شد عده‌ای از مدیران کشور دروغگو نامیده شوند معرفی و به مجازات خواهند رسید؟

*چه کسانی پاسخگوی تاسف و تاثر شدید بازماندگانی خواهند بود که در غم از دست دادن و جان باختن نخبگان و متخصصان و کودکان و نوعروسان و فرزندان و پدران و مادران و خواهران و همسران و به مصیبت از دست دادن نزدیکان و هموطنان و غیرهموطنان گرفتار شده‌اند؟

*با چنین پیش‌آمدهایی چه راه‌هایی باید طی کرد تا عموم شهروندان بپذیرند نظیر این حوادث ناگوار و نگران‌کننده به خواست پروردگار یکتا تکرار شدنی نیست؟ و آیا صرفاً علت سقوط را خطای انسانی نامیدن کفایت می‌کند و مورد تایید شهروندان و متخصصان قرار می‌گیرد؟ آیندگان چگونه در این موارد قضاوت خواهند کرد؟

*آن عده از مدیران و مسئولانی که با بی‌تدبیری و سوء‌مدیریت چنین وقایعی را رقم زدند چه تعهدی به ملت می‌دهند که از این به بعد مردم را دست کم نگیرند و به اقناع عمومی اهمیت بدهند، با صداقت عمل کنند تا اعتماد عمومی که بزرگترین سرمایه کشور می‌باشد به نابودی کشانده نشود؟

*اگر رسانه‌ها خود سانسوری نمی‌کردند یا فضای رسانه‌ای آن‌گونه بود که امکان درج حقایق و واقعیت‌ها بیشتر و بهتر بود آیا پیامدهای اتفاقات تلخ و ناگوار پیش آمده درباره حوادث کرمان و هواپیمای اوکراین که منجر به فداشدن صدها نفر گردید به نحو دیگری رقم نمی‌خورد و آیا هیچ‌یک از مقامات ذی‌ربط از شغل و سمت خود استعفاء نمی‌دادند؟

امید آنکه درخواست علی مطهری نماینده شجاع مجلس شورای اسلامی در مورد مؤاخذه مقصران کرمان تحقق یابد که به ایسنا با عنوان «حادثه کرمان را کوچک نشماریم» گفته است: «…این حادثه چیزی نیست که از کنار آن به راحتی بگذریم. بعد از مراسم تشییع شهدا در تهران در مقاله‌ای هشدار دادم که این حادثه تکرار نشود. متأسفانه یک خبرگزاری از درج آن خودداری کرد، شاید به این بهانه که نباید باعث کم شدن شور مردم شویم. اگر آن هشدار به گوش مسئولان می‌رسید شاید حادثه کرمان رخ نمی‌داد. او رسم هجوم به سمت تابوت را رسم نادرستی دانسته و انتقاد کرده است که متأسفانه مربیان جامعه ما مانند روحانیت، صدا و سیما، نیروهای انتظامی هیچ‌گاه به اصلاح این نقطه ضعف مردم نپرداخته‌اند و معمولا آن را ناشی از شور دینی تلقی می‌کنند… لازم است کارگروهی برای تحقیق در علل رخ دادن حادثه کرمان تشکیل شود و قاصران مورد مؤاخذه قرار گیرند و اقدامات لازم برای آینده انجام شود.»(2)

آن‌گونه که سخنگوی کمیسیون امنیت ملی گفته است: «…انتظار عموم مردم این است که دستگاه‌های امنیتی و قضایی علت حادثه و مسببان حادثه که در این خطای انسانی نقش داشتند را بررسی کند و برخورد لازم را داشته باشند… متاسفانه ما در این زمینه ایرادات پدافندی، راداری و شناسایی داریم زیرا موضوع عقلانی نیست، فرودگاه امام خمینی(ره) در رادار قرار دارد و همه دستگاه‌های مربوطه هر صعود و فرود در این فرودگاه را در رادار خود تحت نظر دارند. هر هواپیمایی هم مشخصات دارد و برج مراقبت اعلام می‌کند، دستگاه‌های مربوطه آن را ردیابی می‌کنند تا هواپیما بلند شود و پرواز در مسیر خود حرکت کند لذا قابل قبول نیست که کسی شی را اشتباهی بگیرد و شلیک کند…»(3)

نماینده رشت می‌گوید: «اگر فشار غربی‌ها و اطلاع‌رسانی فضای مجازی نبود واقعیت را نمی‌گفتند.» و سخنگوی اصل نود مجلس شورای اسلامی اظهار می‌دارد: «هم خاطیان و هم دروغگویان باید محاکمه شوند». آخرین نکته این که وظیفه بالاترین مقام اجرایی کشور نه تنها در مقام یک سیاستمدار بلکه به عنوان یک شخصیت روحانی و در سمت والای ریاست جمهوری ایجاب می‌کند تا رسیدن به نتیجه نهایی دستور پیگیری و نظارت دقیق بر این امور را بدهد چون با یک چشم برهم زدن دوران ریاست و حکومت پایان می‌یابد و آیندگان به درستی قضاوت خواهند کرد که آیا رئیس‌جمهور برابر با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در هشت سال ریاست جمهوری بویژه در برابر حوادث چند ماه اخیر وظیفه اجرایی و نظارتی و قانونی خود را انجام داده‌ است؟

آنچه در تاریخ سیاسی و اجتماعی یک کشور پایدار و ماندگار است انجام وظیفه تنها نیست بلکه ایثار و فداکاری و از خودگذشتگی در راه آرمان‌های ملت و مملکت است در تاریخ گذشته ایران بسیاری از حکمرانان آمدند و رفتند امّا چهره‌های ماندگار، آنانند که تا ایثار جان برای خدمت به آحاد مردم سرزمینشان پایدار بودند. چگونه آیندگان خواهند پذیرفت که حوادث و اتفاقات تلخ و ناگوار برای مردم یک کشور پیش آمده امّا مسئولان درجه اول آن کشور به اعتراف خودشان تا چند روز از آن حوادث دشوار و سخت و وحشتناک بی‌اطلاع بوده‌اند. راستی را که چگونه مردم امروز سرزمینمان به داوری و قضاوت خواهند نشست؟ آیا نخواهند پرسید که این چگونه آیین کشورداری است؟ از پیشگاه خداوند بزرگ تمنا داریم به تمامی کسانی که آمران و عاملان اداره کشورند تدبیر و دوراندیشی و درایت و کاردانی بیشتر عنایت کند و آنان که در این عرصه ناتوان و ناکارآمد و ضعیف و قاصر و مقصرند از صحنه مدیریت کشور حذف شوند و شایستگان جایگزین گردند. چنین باد.

مدیرمسئول

پی‌نوشتها:
1- ایسنا، 18/10/98
2- روزنامه ایران، 21/10/98
3- خبرگزاری خانه ملت، 21/10/98

لینک کوتاه: http://ayenehyazd.ir/FpZTX
  • نویسنده : رضا سلطان زاده
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا