آدمی تا هنگامیکه در تنهایی خودش زندگی می کند فکر می کند همه چیز همانند ذهن خودش مرتب است. از کشورش کاخی عظیم و بلند مرتبه می سازد. اما خدا نکند در مهمانی خانوادگی یا جایی که اطمینان دارد برخی خبرهای درست مبادله می شود حضور یابد. همه ساختمان با عظمتی که در مورد کشورش در ذهنش ساخته است به ناگهان ویران می شود. خبر می رسد یارانه بخشی از افرادی که قطع شده است در میان مدیران بهداشتی و بیمارستانی کشور بصورت پاداش توزیع شده است. پاداشهایی دهها میلیونی و صدها میلیونی که آدمی از شنیدن مقدار اعداد و ارقام آن سرش سوت می کشد.  وزارتخانه های بهداشت، آموزش و پرورش هر دو از وزارتخانه های مهم کشورمان می باشند. این به معنی اهمیت نداشتن وزارتخانه های دیگر نیست. شاید مقایسه این دو بخاطر تعداد کارکنان این دو وزارتخانه باشد. رئیس جمهور محترم مدیریت عالی هر دو وزارتخانه را دارا هستند. رئیس جمهور محترم به عبارتی دیگر بزرگ خاندان کارمندان هر دو وزارتخانه هستند. آیا رئیس جمهور محترم  به عنوان پدری که همه فرزندانش را همانند یکدیگر دوست می دارد می توانند مقدار پاداش، حقوق و مزایای مدیران، معاونان، کارمندان عالیرتبه و کارمندان معمولی و معلمان و پرستاران را شفاف سازی نمایند؟ آیا برادران و خواهران عضو هر دو مجموعه این توانایی را دارند که بی عدالتیهای بزرگ در توزیع منابع بین برادران و خواهران وزارتخانه دیگر را ببینند و براحتی پولهایی که به عنوان پاداش و مزایا به آنها داده می شود و بی عدالتیهای بزرگی که بین اعضای خانواده بزرگشان صورت می گیرد مشاهده نماید، دم فرو ببندند و براحتی آن پولها را هزینه نمایند؟ قدیمیها ضرب المثلی داشتند که می گفتند نان گندم خوردن شکمی پولادین را لازم دارد. این ضرب المثل در دورانی بود که مردم بخاطر قحطی و کمبودی که وجود داشت عاجز از تهیه نان جویی برای خانواده خودشان بودند. آدمی بایستی دلش همچون پولاد می بود تا بتواند گرسنگی مردم را ببیند و نان گندم خود را با آرامش خاطر می خورد. آیا در دوران کنونی روزبروز بر تعداد آدمهایی که دارای دلهای پولادین شده اند اضافه می شود؟ کسی نمی گوید بین مدیران و کارمندانی که رتبه پایین تر دارند، بین پرستار و پزشک یا بین پزشک و معلم یا بین معلم و پرستار تفاوتی در حقوق و مزایا وجود نداشته باشد. اما مقدار این تفاوت حقوق و مزایا بایستی چند برابر تفاوت داشته باشد؟ دوبرابر؟ شش برابر؟ بیست برابر یا دویست برابر؟ چرا ما ایرانیان خود را بالاترین ملتهای روی زمین می دانیم. بدترین مردمان و ملتها مردمان و ملتهایی  هستند که خود را بالاتر از مردمان و ملتهای دیگر می دانند. چرا که این مردمان و ملتها خود را از موقعیت شاگردی و آموختن محروم می نمایند. چرا حاضر نمی شویم از پادشاهی انگلستان بیاموزیم که در آن کشور تفاوت بین حقوق پزشکان و معلمان، بین پزشکان و معلمان و بین وزارتخانه های دیگر چقدر است؟ چرا از دهها کشوری که ثبات سیاسی طولانی بر کشورهایشان وجود داشته ایست و دست استعمار هر چند ده سال یکبار با سرنگون کردن نظام سیاسی آنان، آنها را به عقب برنمی گردانده تا همه چیز را از نو تجربه کنند نمی آموزیم؟ و حالا دوباره چند ماهی است که روند نرخ صعودی دلار شروع شده است. 12 سال از سال 78 تا سال 1390 بخاطر افزایش تدریجی نرخ نفت و توزیع سالانه دلارهای نفتی بین کارمندان دولت و جامعه بوسیله دولتهای آقای خاتمی و احمدی نژاد و اهمیت نداشتن آینده برای هر دو دولت، ایران بهشت سرمایه گذاران ایرانی خارج از کشور شده بود. در هیچ کجای جهان سرمایه گذاری در کشورمان برای خرید ملک و سپرده گذاری در بانکها سود ایران را نداشت. بنابر آخرین خبری که در همین سایت یزدفردا اعلام شده است طبق مصوبه تلفیق قیمت ارز برای سال ۹۷ بین ۴هزار تا ۴۱۰۰ تومان تعیین شده است. آیا با توجه به اتمام سودآوری سرمایه در کشورمان و خروج سرمایه های کلان سرمایه داران از کشورمان دولت با پلمب کردن چند صرافی، دستگیرکردن چند دلار فروش خیابانی یا دستگیری فرد دوراندیشی که بجای دولت وظیفه دولتها را برای محافظت از پولهایش برعهده گرفته است خواهد توانست از کاهش بیشتر ارزش پول ملی جلوگیری نماید؟ آیا گذشته گرایان از این توانایی برخوردار هستند سیاستهای بسته خود را که باعث خروج منابع مادی و منابع انسانی از کشور شده است را نقد نمایند؟ نظام محترم سیاسی کشور، خواهشمندم اگر قرار است بخاطر کاهش ارزش پول ملی کسی دستگیر شود بجای دلار فروشان و صرافان، آقایان خاتمی، احمدی نژاد و گذشته گرایان را دستگیر کنید.

پایان سال در کشورمان است و نمایندگان کارگران و کارفرمایان برای افزایش چند درصدی حقوق کارگران چانه زنی خواهند کرد. افزایش 5درصد، ده درصد یا حتی صد درصدی حداقل حقوق کارگران چه دردی از کارگران را دوا خواهد نمود هنگامیکه عده ای معدود اما گسترده در نهادها و ادارات بیشترین منابع محدود کشور را از آن خود می نمایند؟ مسئولان محترم حداقل حقوق بگیرهای کشورمان را رها نمایید تا با دردهای بیدرمان خود بسازند. به سراغ حداکثر حقوق و مزایا بگیران و نورچشمیهای چند شغله بروید تا نگذارید تمامی منابع کشور را ببلعند و به حلقوم خود و فرزندانشان روانه نمایند و در هتلهای و استراحتگاههای چند ستاره خارج از کشور با چهره و مد دیگر خود خستگی کار و زندگی در کشورمان را در کنسرتهای  خارج از کشور بیرون نمایند. 

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا