سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین)  محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد  به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا سروده (رباعیات) " 

.رباعیات

   " را در ادامه می خوانید:     


رباعیات

یــــارب کــــه بـــــقــــای جــــاودانــــی بـــــادا کـــــامــــت بـــــادا و کــــامــــرانــــی بـــــادا
هــر اشــربـــه ای کــز پـــی درمــان نــوشــی خـــــاصـــــیــــت آب زنــــدگـــــانــــی بـــــادا
***
عـــشـــرت بــــادا صـــبــــح تـــو و شـــام تـــرا آغـــاز تــــو را خــــوشـــی و انـــجــــام تــــرا
شــبـــهــای تـــرا بـــاد نــشـــاط شــب عــیــد نـــوروز ز هـــم نــــگــــســــلــــد ایـــام تــــرا
***
شــد یـار و بــه غــم ســاخــت گــرفــتــار مــرا نـــگـــذاشــــت بــــه درد دل افــــکــــار مـــرا
چــون ســوی چــمــن روم کــه از بـــاد بـــهــار دل مـی تــرقـد چــو غــنـچــه، بــی یـار، مـرا
***
جـــــان ســـــوخـــــت ز داغ دوری یــــار مــــرا افــــــــزود ســــــــد آزار بـــــــــر آزار مــــــــرا
مــن کــشــتــنـیـم کــز او جــدایـی جــســتــم ای هــجــر بـــه جــرم ایــن بـــکــش زار مــرا
***
از بـــهــر نــشـــیــمــن شـــه عــرش جـــنــاب بـنگر که چه خوش دست به هم داد اسبـاب
گــردیــد ســپـــهــر خــیــمــه و انــجــم مــیــخ شد سد ره سـتـون و کهکشان گشت طناب
***
انـدر ره انــتــظــار چــشــمــی کــه مــراســت بـــی نــور شــد و وصــال تــو نــاپــیــداســت
مــن نــام بـــگـــردانــدم و یــعـــقـــوب شـــدم ای یـوسـف مـن نـام تــو یـعـقـوب چــراسـت
***
آن ســرو کـه جــایـش دل غــم پــرور مـاســت جــان در غــم بــالــاش گــرفــتــار بــلـاســت
از دوری او بـــــه نــــاخـــــن مـــــحـــــرومــــی سـد چـاک زدیـم سـیـنـه جـایـش پـیـداسـت
***
پــیـوسـتــن دوسـتــان بــه هـم آســان اسـت دشــوار بـــریــدن اســـت و آخـــر آن اســـت
شـــیــریــنــی وصــل را نــمــی دارم دوســـت از غــایـت تــلـخــیـی کـه در هـجــران اســت
***
شــاهــا ســربـــخــت بـــر در دولــت تـــســت یـک خـیـمـه فـلـک ز اردوی شـوکـت تــسـت
گـــر خـــیــمـــه چـــرخ را ســـتـــونــی بـــایــد انــدازه ســتــون خــیــمــه رفــعــت تــســت
***
اکــســـیــر حـــیــات جـــاودانــم بـــفـــرســـت کــــام دل و آرزوی جــــانـــم بــــفــــرســــت
آن مـایـع کـه سـرمـایـه عـیـش و طـرب اســت آنــم بـــفــرســـت و در زمــانــم بـــفــرســت
***
شـوخــی کـه خــطـش آیـه فـرخ فـالـی اسـت نـادیـدن آن مـوجــب سـد بــد حــالـی اسـت
تــا شـمـع رخــش نـهـان شــد از پــیـش نـظـر شـد دیده تـهی ز نور و جـایش خـالی اسـت
***
جــز فــکــر جـــدا شــدن ز دلــدارم نــیــســت ایـن صــبــر هـراســنـده ولـی یـارم نـیـســت
دنــدان بـــه جـــگـــر نــهــادنــی مـــی بـــایــد امـا چــه کــنـم صــبــر جــگــر دارم نـیـســت
***
مـجـنون کـه کـمـال عـشـق و حـیرانی داشـت مـهری نـه چـو این مـهر کـه مـیدانی داشـت
این مهر نه عاشقی ست ، مهری ست که آن بــا یـوســف مـصــر پــیـر کـنـعــانـی داشــت
***
شـــاهـــا ســــر روزگـــار پــــامـــال تــــو بــــاد گــردون ز کــتــل کــشــان اجــلــال تــو بـــاد
هـــر صـــیـــد مـــرادی کـــه بــــود در عـــالـــم فــتــراک پــرســت رخــش اقــبـــال تــو بـــاد
***
شــاهـا چــو کـمـان قــدر بــه فــرمـان تــو بــاد چــون گـوی فــلـک در خــم چــوگـان تــو بــاد
آن ســـیــنـــه پـــر داغ کـــه خـــصـــمـــت دارد صـــنـــدوقـــه تـــیـــرهـــای پـــران تـــو بــــاد
***
صـــیـــد افـــکـــنـــی مـــراد آیـــیـــن تـــو بـــاد عــیــوق شــکــارگــاه شـــاهــیــن تـــو بـــاد
هـر ســر کــه نــه در پــای ســمــنــد تــو بــود بــر بــسـتـه بـه جـای طـبــل بــرزیـن تـو بــاد
***
شــاهــا در جــهــان عــرصــه درگــاه تـــو بـــاد آفــاق پـــراز خـــیــمــه و خـــرگــاه تـــو بـــاد
این خـیمـه بـی سـتـون کـه چـرخـش خـوانـنـد قــایــم بــه ســتــون خــیـمــه جــاه تــو بــاد
***
جـــرم اســـت ســراپـــای مــن خـــاک نــهــاد لــیــکــن بـــودم بــه عــفــو او خــاطــر شــاد
ای وای اگـــر عــــفـــو نـــبــــاشــــد ، ای وای فـــریــاد اگــر جـــرم نــبـــخـــشـــد ، فــریــاد
***
کـــــــوی تــــــــو کـــــــه آواره هـــــــزاری دارد هـرکـس بــه خــود آنـجــا ســر و کــاری دارد
تـــنــهــا نــه مــنــم تـــشــنــه دیــدار، آنــجـــا جــایـیــســت کــه خــضــر هــم گــذاری دارد
***
وحــشــی کـه هـمـیـشــه مـیـل ســاغــر دارد جـــز بـــاده کــشـــی چـــه کــار دیــگــر دارد
پــیـوســتــه کــدویـش ز مــی نـاب پــر اســت یـــعـــنـــی کـــه مـــدام بـــاده در ســـر دارد
***
گــر کــســب کــمــال مـی کــنـی مـی گــذرد ور فــکــر مــجـــال مــی کــنــی مــی گــذرد
دنـیـا هـمـه سـر بـه سـر خـیال اسـت ، خـیال هــر نــوع خـــیــال مــی کــنــی مــی گــذرد
***
فــریــاد کــه ســـوز دل عـــیــان نــتـــوان کــرد بــا کـس ســخــن از داغ نـهـان نـتــوان کــرد
ایــنــهــا کــه مــن از جــفــای هــجــران دیــدم یـک شـمـه بـه سـد سـال بـیـان نـتـوان کـرد
***
تــــیـــرت چــــو ره نـــشــــان پــــران گــــیـــرد هــر بـــار نــشـــان زخـــم پـــیــکــان گــیــرد
از حـــــیــــرت آن قــــدرت بـــــخــــت انــــدازی مــردم لــب خــود بــخــش بــه دنـدان گــیـرد
***
دل زان بــت پــیـمــان گــســلــم مــی ســوزد بـــرق غـــم او مـــتـــصـــلـــم مـــی ســـوزد
از داغ فـــراق اگـــر بـــنـــالـــم چـــه عـــجـــب یــاران چـــه کــنــم، وای دلــم مــی ســـوزد
***
یـــارب کــــه زمـــانـــه دلــــنـــوازت بــــاشــــد ایــام هــمـــیــشـــه کـــار ســـازت بـــاشـــد
رخــش تــو ســپــهـر و زیـن رخــش تــو هـلـال خــورشــیـد بــه جــای طـبــل بــازت بــاشــد
***
مـی خـواسـت فـلـک کـه تـلـخ کـامـم بـکـشـد نـاکــرده مـی طــرب بــه جــامــم، بــکــشــد
بـــســـپـــرد بـــه شـــحـــنــه فــراق تـــو مــرا تــا او بـــه عــقــوبـــت تــمــامــم بـــکــشــد
***
شـــاهــا بـــه عـــداوت تـــوکــس یــار نــشـــد کــاو در نــظــر جـــهــانــیــان خـــوار نــشـــد
بــا نـشأه خــصـمـی تــو آنـکـس کـه بــخــفـت در خــواب شــد آنـچــنـان کــه بــیـدار نـشــد
***
آنــان کــه بــه کــویــی نــگــران مــی گــردنــد پــیـوسـتــه مـرا بــه قـصـد جـان مـی گـردنـد
از رشــک نــبـــات مــی دهــم جــان کــه چــرا گــرد ســـر هــم نــام فـــلــان مــی گــردنــد
***
آن زمــره کــه از مــنــطــق مــا بــی خــبــرنــد ســد نـغــمـه مـا بــه بــانـک زاغـی نـخــرنـد
زاغــیـم شــده بــه عــنــدلــیـبــی مــشــهــور مـا دیـگــر و مـرغــان خــوش الـحــان دگــرنـد
***
مـجــنـون بــه مـن بــی ســر و پــا مـی مــانـد غــمــخــانـه مــن بــه کــربــلــا مــی مــانــد
جــغــدی بــه ســرای مـن فـرود آمـد و گـفــت کــایـن خــانــه بــه ویـرانــه مــا مــی مــانــد
***
ای چــرخ مــرا دلــی ســت بـــیــداد پــســنــد بــیـمــم دهـی از ســنـگ حــوادث تــا چــنـد
مـن شـیـشـه نـیم کـه بـشـکـنـد سـنـگ تـوام مــرغ قــفــســم کــه گــشــتــم آزاد ز بــنــد
***
یــا صــاحــب نــنــگ و نــام مــی بـــایــد بـــود یــا شــهــره خــاص و عــام مــی بــایـد بــود
الــقــصـــه کــمــال جـــهــد مــی بـــایــد کــرد در وادی خـــود تـــمـــام مـــی بــــایـــد بـــود
***
در کـــــوی تـــــوام پـــــای تـــــمــــنــــا نــــرود مـن ســعــی بــســی کــنـم ولــی پــا نـرود
خــواهــم کــه ز کــویــت روم امــا چـــه کــنــم کــایــن بـــیــهــده گــرد پـــا دگــر جـــا نــرود
***
تـــا پـــای کــســی ســـلــســلــه آرا نــشــود او را ســـر قـــدر آســـمـــان ســــا نـــشـــود
بـــاز ار نــشــود صــیــد و نــیــفــتـــد در قــیــد او را بــه ســر دســت شــهـان جــا نــشــود
***
در صــیــد گــهــت کــه جــان طــرب ســاز آیــد ســـیــمـــرغ اســـیــر چـــنـــگـــل بـــاز آیـــد
هــر جــا کــه صــدای طــبـــل بـــاز تـــو رســد ســـد مـــرغ دل از شـــوق بــــه پـــرواز آیـــد
***
ازدیــــده ز رفــــتــــن تــــو خــــون مــــی آیـــد بــر چــهـره ســرشــک لــالـه گــون مـی آیـد
بــشـتــاب کـه بــی تــوجــان ز غـمـخـانـه تــن ایـــنـــک بــــه وداع تــــو بــــرون مــــی آیـــد
***
خــوش آن کــه ره عــشــق بــتــی پــیـمــایــد بـــــرخـــــاک رهــــش روی ارادت ســــایــــد
یـک ســو نــظــرش کــه غــیـر پــیــدا نــشــود دل در طـــرفـــی کـــه یـــار کـــی مـــی آیــد
***
تـــا شـــکـــل هــلــال گــردد از چـــرخ پـــدیــد کــز بــهــر در شــادی عــیــد اســت کــلــیـد
روز وشــــب عــــمـــر بــــی زوالــــت بــــادش مــســـتـــلــزم اجـــر روزه و شـــادی عـــیــد
***
نــوروز شـــد و بـــنــفــشـــه از خـــاک دمــیــد بــر روی جــمــیـلــان چــمــن نـیـل کــشــیـد
کــس را بــه ســخــن نــمــی گــذارد بــلــبــل در بــاغ مــگــر غــنـچــه بــه رویـش خــنـدیـد
***
آهــنــگ ســـفـــر مــی کـــنــد آن مــاه عـــذار ای جــان کـه نـفـس گـیـر شــدی نـالـه بــرآر
در مــحــمــلــش آویــز دلــا هــمــچــو جـــرس وز نــــالــــه و فــــریــــاد زبــــان بــــاز مــــدار
***
یـــــارب کـــــه در ایــــن دایــــره دیــــر مـــــدار بـــاشــی ز چـــنــان زنــدگــیــی بـــرخــوردار
کــایــام شــریـف عــیــدش ار جــمــع کــنــنــد ســد عـمـر ابــد بــه هـم رسـد بــلـکـه هـزار
***
دانــی شـــاهــا کـــه مــهــر فـــرخـــنــده اثـــر تــحــویـل حــمـل نـمـود و بــودش چــه نـظـر
تــا روز نــشــاطــت کــه بــه گــلــشــن گــذرد هــــرروز فـــــزونـــــتـــــر بـــــود از روز دگـــــر
***
ای صـــیــت مــعــالــجـــات تـــو عــالــم گــیــر و آوازه تـــو کـــرده جـــهــان را تـــســـخـــیــر
یــارب کــه جــدا مــبـــاد تـــا عــالــم هــســت صــحــت ز تـــنــت چــو نــور از بـــدر مــنــیــر
***
آن شــمـع کــه دوش بــود تــب تــا ســحــرش صـــحـــت پــــی رفـــع تـــب در آمـــد ز درش
تـــب از بـــدنــش راه گــریــزی مــی جــســت فـــصـــاد جـــهـــانـــد از ره نـــیـــشـــتــــرش
***
ای مـــنــشـــاء دانــایــی و ای مـــایــه هــوش بــفـرسـت از آن کـه تــا سـحـر خـوردم دوش
بـسـیـار نـه ، کـم نـه، آن قـدر بـخـش کـه مـن هــشـــیــار نــگــردم و نــمــانــم مــدهــوش
***
ای جــان و تــنـم مـطـیـع و شــوق تــو مـطــاع رفــتــی و جــدا زان رخ خــورشــیـد شــعــاع
هــیــهــات کــه جـــان وداع تـــن کـــرد و نــداد چـنـدان مـهـلـت کـه تــن شـتــابــد بــه وداع
***
فـــن تــــو و ســـد هـــزار بــــرهـــان کـــمـــال شـغـل مـن و یـک جــهـان خــیـالـات مـحــال
تـــو مـــنـــزوی مـــدرســـه عـــالـــی فـــضـــل مــن بـــیــهــده گــرد راســت بـــازار خـــیــال
***
در نـــامـــه رقـــم ز خـــانـــه ای یـــافـــتـــه ام وز عــنــبـــر تـــر شــمــامــه ای یــافــتـــه ام
از شــــوق دمــــی هـــزار بــــارش خــــوانــــم گــویـی تــو کــه گــنـج نـامـه ای یـافــتــه ام
***
تــا کـار جــهـان بــه کـام کـس نـیـســت مـدام عــیــش تـــو مــدام بـــاد و کــار تـــو تـــمــام
در مـجــلـس عــشــرت تــو غــم خــوردن دهـر یــارب کــه بـــود چـــو روزه در عـــیــد حـــرام
***
تــــا در ره عـــشـــق آشـــنـــای تــــو شــــدم بـــا ســد غــم و درد مــبــتــلــای تــو شــدم
لـــیــلـــی وش مــن بـــه حـــال زارم بـــنــگـــر مـــجـــنـــون زمـــانـــه از بـــرای تـــو شـــدم
***
امــشــب هـمــه شــب ز هـجــر نـالــان بــودم بــا بــخــت ســیـه دســت و گـریـبــان بــودم
قــربــان شــومــت دی بــه کــه هـمـره بــودی کامشـب همه شـب بـه خـویش گریان بـودم
***
از آبـــــــلــــــه ای تـــــــازه گــــــل بـــــــاغ ارم حـــاشـــا کــه شـــود طــراوت روی تـــو کــم
نــی جـــوهــر حــســن لــالــه اســت از ژالــه نــی زیـور خــوبــی گــل اســت از شــبــنــم
***
ای آنــکــه بـــه یــکــرنــگــی تــو مــتـــصــفــم در بـــنـــدگـــیــت مـــقـــرم و مـــعـــتـــرفـــم
بــا «فـاف » و «ر» و «الـف،ب » و «ه » ز کـرم بفرست بدست «غین » و «لام » و «الفم »
***
تـــا کــی ز مــصـــیــبـــت غــمــت یــاد کــنــم آهــســـتـــه ز فـــرقـــت تـــو فـــریــاد کــنــم
وقـــت اســـت کـــه دســـت از دهــن بـــردارم از دســـت غـــمـــت هـــزار بـــیــداد کـــنـــم
***
رخــســار تـــو ای تـــازه گــل گــلــشــن جــان کـز آبـلـه شـبـنـمـی نـشـسـتـه سـت بـر آن
لـــالـــه ســـت ولــی آمــده بـــا ژالــه قـــریــن مـاهـی ســت ولـی کـرده بــه سـیـاره قـران
***
تــا بــود چــنـیـن بــود و چـنـیـن اسـت جــهـان از حـــــادثـــــه دهـــــر کـــــرا بـــــود امـــــان
بــلــقــیـس اگــر بــه مــلــک جــاویــدان رفــت جــاویــد تــو مــانــی ای ســلــیـمــان زمــان
***
خـورشـید کـه هـسـت شـمـسـه هـفـت ایوان خـواهی کـه بـگویمت که چـون گشـت عـیان
زد رفــعــت شــاه خــیــمــه بـــیــرون از چـــرخ مـانـدش ز سـتــون خـیـمـه بــر چـرخ نـشـان
***
در نـفـی رخــت شـمـع شـبــی رانـد ســخــن روزش دیـدم گــرفــتــه کــنـجــی مــســکــن
مـــانـــنـــده عــــاصــــیـــی کــــه در روز جــــزا بــــا روی ســـیـــاه ســــر بــــرآرد ز کـــفـــن
***
ای مـــدت شــــاهـــی جــــهـــان مـــدت تــــو در عـــیـــد ســـرور خــــلـــق از دولـــت تــــو
گـــر عـــیــد تـــوانــد کـــه مــجـــســـم گـــردد آیـــد ز پـــی تـــهـــنـــیـــت خـــلـــعـــت تـــو
***
ای رفــعــت و شـــان فــروتـــریــن پـــایــه تـــو خـــوبـــی یـــکـــی از هـــزار پـــیـــرایــه تـــو
از بـــهــر خـــدا ســـایــه زمــن بـــاز مـــگـــیــر ای ســـایـــه رحـــمـــت خـــدا ســـایــه تـــو
***
خــوش آن کـه شـود بــسـاط مـهـجــوری طـی در بـــزم وصــال مــی کــشــم پـــی در پــی
مـی جــویـمـت آنـچــنـان کـه مـهـجــور وصــال مـشـتـاق تـوام چـنـان کـه مـخـمـور بـه مـی
***
گـــر درخـــور مـــهـــرم احـــتـــرامـــی بــــودی نـــزدیـــک تـــوام قـــدر تـــمـــامـــی بــــودی
من می گفتـم که عشـق من تـا بـه کجـاسـت گــر ز آنـطــرف از عــشــق مــقــامـی بــودی
***
ای کــــاش بـــــرات مــــن بــــراتــــی بــــودی کــر مــفــلــســیــم خــط نــجــاتـــی بـــودی
بـــالــلــه کــه آنــچـــنــان بـــرایــت مــی بـــود گـــر از طـــرف تــــو الـــتــــفـــاتـــی بــــودی
***
در عـــهـــد مـــعـــالـــجـــات تـــو بـــیـــمـــاری بـــیـــکـــار شـــد از شـــیــوه خـــلـــق آزاری
نــی از پـــی آزار بـــه ســوی تـــو شــتـــافــت آمــد کــه شـــکـــایــت کــنــد از بـــیــکـــاری
***
گــر بــا تــو گــهــی نــظــر کــنــم پــنــهــانــی لــازم نــبـــود کــه طــبـــع خــود رنــجـــانــی
مـن بـودم و دیـدنـی چـو ایـن هـم مـنـع اسـت آن نـــــیـــــز بـــــه یـــــاران دگـــــر ارزانـــــی
***
ای درگــــه تـــــو عــــیــــد گــــه روحـــــانــــی در تــهـنـیـتــت هـم انــســی و هـم جــانـی
از لــطــف تـــو عــیــدیــی طــمــع دارم لــیــک تــرسـم کـه تــوام طـفـل طـبــیـعـت خـوانـی






روحش شادو یادش گرامی باد

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا