یزدفردا

مذاهب و مکاتب الهی و بشری در طول تاریخ برای پیروان خود در زمینه های فردی و اجتماعی دستورالعملهایی صادر کرده اند و هر عضو از اعضای خود را ملزم به پیروی از آنها دانسته اند. نقطه هدف این دستورهای دینی گاه روح پیروان بوده است و گاه جسم آنان. در ادیان الهی نماز و روزه از جمله عبادات مشترکی است که برای مؤمنان در نظر گرفته شده و هدف از آنها پرورش روح و جسم آنان بوده است.

در جهان امروز هیچ دینی را نمی بینیم که پیروانش مانند اسلام به تمرینهای منظم و گاه دشوار بپردازند. اگر از تفسیرهای آسمانی درباره عباداتی چون نماز و روزه بگذریم، توجه به ابعاد زمینی این عبادات نیز بسیار قابل توجه است. مثلا نماز در چنین دیدگاهی پیروان دین اسلام را مقید به نظم و انضباطی مستمر و مؤثر می کند. کسی که نمازهای پنجگانه را هر روز و در ساعات مشخصی به جا می آورد، به داشتن برنامه ای منظم برای انجام کارهای خود عادت می کند و کسی که فریضه روزه به جا می آورد، هم نظم در کارها را تمرین می کند و هم استحکام و آبدیدگی می یابد.

بارها شنیده ایم که جوان تا به سربازی نرود، ساخته نمی شود. سربازی با نظمی بدون استثنا و گریزناپذیر و تمرینهایی سختگیرانه و جدی همراه است. اگر به ماه مبارک رمضان نگاه کنیم، علاوه بر وجوه عبادی و روحانی آن، درمی یابیم که اسلام چگونه پیروان خود را خودساخته و قدرتمند بار می آورد. رمضان، فراخوان جهانی پیروان اسلام به اردوگاه تمرینهای سخت است تا همگان در هر جای دنیا که هستند، هماهنگ و همراه با یکایک همکشیان خود در یک دوره زمانی معین گوش به فرمان فرماندهی واحد، دوره ای آموزشی را پشت سر بگذرانند و هر سال یک بار و هر بار یک ماه آن را تکرار کنند و روح و جسم خود را سرسخت و مقاوم سازند. چنین برنامه ریزی منظم در ابعاد جهانی که بار مالی بسیار سنگین آن وقتی بر دوش خود شرکت کنندگان قرار می گیرد بسیار آسان می شود و  این دوره آموزشی و این تمرین انسان ساز را در هیچ اردوگاه دیگری جز در اردوگاه پیروان دین اسلام نمی یابیم و شاید دلیل گسترش یافتن اسلام در دوره های تاریخی مختلف در سرزمینهای دوردست و این که اسلام بیشترین پیروان را در جهان داراست، همین آمادگی جسمی و روحی و همین سرسختی پیروان آیین پیامبر خاتم ص در دورانهای جنگ و صلح جهان باشد.