یزدفردا

جای شما خالی نبود اشتباهی در جمعی «بور» خورده بودم مثل همه شب‌نشینی‌ها حضار به دو دسته تقسیم شده گروهی موافق و گروهی مخالف به بحث مشغول بودند دوستی که از جمع پذیرایی می‌کرد در آشپزخانه ایستاده بود فریاد زد و گفت: یک کلام ختم کلام! بدانید من یکی اگر دشمن همه‌جا را بمباران اتمی کند، گوشت کیلویی 500 هزار تومان، برنج یک میلیون تومان بشود، پیاز و سیب و دلار و سکه و ماشین نرخشان به عرش برسد تا آخر عمرم ایستاده‌ام.

نگاهش کردم و گفتم: ول کن بابا! اینجا که جای شعار نیست شعار می‌خواهی بدهی برو صدا و سیما یا کیهان!

گفت: زبان‌دراز باز کم‌صبری و بی‌عقلی کردی نگذاشتی کلامم منعقد شود.

جمله آخرم این بود که از درد و فشار گرانی و تورم نشیمنگاهی نمانده که بنشینم پس (ایستاده‌ام تا پایان!)

زبان‌دراز