یزدفردا

دریکساله گذشته و بخصوص ماههای اخیر بعضا شاهد سخنان و اظهار نظرهای عجیبی از جانب ریاست محترم جمهور بوده ایم که ضمن کاشتن بذر شک و تردید در دل اقشار جامعه ثبات و اقتدار دولت در مسیر پر مسئولیت و تعهد سنگین خود را به چالش می کشد . اینکه یک روز شاهد صحبت از استعفاء و کناره گیری رییس جمهور بوده ایم ؟! یا بعضا شنیده می شود که رییس جمهور علت اصلی حضور خود در عرصه سنگین و پر مسئولیت رقابتهای ریاست جمهوری را داغ کردن تنور انتخابات و به صحنه آوردن اقشار مردم توصیف می کند ؟! حاوی پیامهایی است که مستقیم یا غیرمستقیم از ثبات و استحکام حرکت پرمسئولیت دولت و شخص رییس جمهور به عنوان شخص دوم مملکت و سکاندار این کشتی عظیم می کاهد ؛ اینکه جناب پزشکیان احساس تعهد می کند که برای به صحنه آوردن مردم دست به چنین حرکتی بزند جای تقدیر دارد ، اما بیان آن در چنین شرایطی جای تردید ؟! مسلما بار مسئولیت وزین ریاست جمهوری در حدی است که حتی با دیگر مسئولیتها همچون وزارت نیز متفاوت است و کسی که پا به این عرصه و رقابت سنگین می گذارد ، ضمن تخصص ، تعهد و تجربه لازم وکافی ، نیاز به عزم و اراده ای قوی و پولادین و نیز توان انجام تصمیم به عمل دارد تا در این عرصه متلاطم علی الخصوص در دنیای پرآشوب امروز که چه در عرصه داخلی و چه عرصه های خارجی و مناسبات جهانی شاهد تحولات عظیم و بی سابقه و به نوعی گذار دنیا از یک پیچ تاریخی پرمخاطره هستیم بتواند این کشتی طوفانزده را به ساحل امن و آرام برساند . ریاست جمهوری عرصه آزمون و خطا نیست آنچنانکه اکثر روسای جمهور پیشین ما در کمال تاسف چنین بوده اند ؟! کرسی ریاست جمهوری جای تردید و تزلزل نیست بلکه منصب اتخاذ تصمیمات اساسی مستحکم و سرنوشت ساز است ؛ تصمیماتی که بعضا با یک حرکت درست یا اشتباه ممکن است سرنوشت ملت و مملکتی را دگرگون کند ؛ آنچنانکه در گذشته بسیار شاهد آن بوده ایم . آیا این بیان متزلزل رییس محترم جمهور تلویحا ناتوانی از انجام این مسئولیت خطیر را به اذهان متبادر نمی کند ؟! آنچه در ادبیات مرسوم ایشان بطور مداوم شاهد هستیم بیان مکرر چنین واژه های انتقادی از عملکرد خودمانست که " چنین هستیم " ، " چنان کردیم " ، " باید چنین می بودیم ؟! " ، " باید چنان می کردیم ؟! " ، " باید چنان بکنیم ؟! " . خوب این گوی و این میدان ؛ همه چیز در اختیار شماست ؛ هر کار می دانید بکنید . اما نکته ای که هست اینستکه برای انجام هر کاری بخصوص در سطوح کلان و تاثیرگذار ، اول تصمیم لازم است ، سپس عزم و اراده و مهمترین مرحله توان و جنم انجام کار وتبدیل تصمیم و اراده به عمل است  . اما چیزی که از این ادبیات مشهود است و عملکرد بدون تحول ، یکنواخت و مضمحل بیش از یکساله اخیر نیز نشان داده اینستکه ، حتی اگر تصمیم و عزم و اراده لازم برای برخی کارها هم وجود دارد فقط در حد حرف و ادبیات است و توان انجام آن نیست .

                                                                                           محسن اختیاری