یزدفردا

امیر جعفری (زادهٔ ۱۳۵۳) بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر ایرانی است.


بازیگری را زیر نظر حمید سمندریان آموخت. او تا به حال پنج بار برای بازی در نمایشهای زیر از جشنواره تئاتر فجر برنده جایزه شده است:

    جایزه اول: رژیستورها نمی میرند - یک دقیقه سکوت
    جایزه دوم: پاییز - همان همیشگی
    جایزه سوم: رقص کاغذپاره ها
    تقدیر: شب های آوینیون
    بازی در سینما را در سال ۱۳۸۰ و با بازی در فیلم نان و عشق و موتور ۱۰۰۰ آغاز کرد و با بازی در فیلم قارچ سمی ادامه داد.
    بازی او در مجموعه بدون شرح (مهدی مظلومی، ۱۳۸۰)‌ اولین حضور او در تلویزیون بود. زوج او و فتحعلی اویسی در دو مجموعه بدون شرح و کمربندها را ببندیم (مهدی مظلومی، ۱۳۸۳) با استقبال فراوان مخاطبین مواجه شد.

سینما

فیلم ویدیویی، تلویزیونی

سریال

تئاتر

• رقص کاغذ پاره‌ها" (محمد یعقوبی) تهران، تئاترشهر، سالن سایه؛ ۱۳۷۸ ‏
• ‏"مده"(اصغر محبی) تهران، تالار مولوی؛ ۱۳۷۹ ‏
• ‏"آرتور و اوئی" (مجید جعفری) تهران، تئاترشهر، سالن اصلی، ۱۳۷۹ ‏
• ‏"دل سگ" (محمد یعقوبی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۷۹ ‏
• ‏"کمدی شب سیزدهم" (حمید امجد) تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۷۹ ‏
• ‏"شب‌های آوینیون" (کورش نریمانی) تهران، جشنواره تئاتر فجر؛ ۱۳۷۹ ‏
• ‏"کمدی رژیسترها نمی‌میرند" (حسین کیانی) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۰ ‏
• ‏‌‌"یک دقیقه سکوت" (محمد یعقوبی) تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛ ۱۳۸۰ ‏
• ‏"همان همیشگی" (ریما رامین‌فر) تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛ ۱۳۸۱ ‏
• ‏"پاییز" (نادر برهانی‌مرند) تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۱‏
• ‏"31/6/77" (علیرضا نادری) تهران، جشنواره تئاتر فجر؛ ۱۳۸۲‏
• ‏‌‌"مرگ دستفروش" (نادر برهانی‌مرند) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۵ ‏
• ‏‌‌"شوایک" (کوروش نریمانی) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۵ ‏
• ‏‌‌"رویای نیمه شب پاییز"(کیومرث مرادی) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۷ ‏
• ‏"کابوس‌های پیرمرد بازنشسته خائن ترسو" (نادر برهانی‌مرند) تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۷ ‏
• (درس) (داریوش مهرجویی) ۱۳۸۹

جوایز

• بازیگری سوم، جشنواره تئاتر فجر (رقص کاغذ پاره‌ها) ۱۳۷۸ ‏
• جایزه اول مشترک، جشنواره تئاتر فجر (رژیستورها نمی‌میرند) ۱۳۸۰ ‏
• جایزه اول،‌ جشنواره تئاتر فجر (یک دقیقه سکوت) ۱۳۸۰ ‏
• بازیگری دوم، جشنواره تئاتر فجر (پاییز) ۱۳۸۱ ‏
• بهترین بازیگر طنز، سریال"بدون شرح" ‌صدا و سیما؛ ۱۳۸۱ ‏
• بهترین بازیگر سریال"برای آخرین بار"‌ جشنواره شبکه ۵ ؛ ۱۳۸۴ ‏
• بهترین بازیگر سریال"میوه ممنوعه" از دید تماشاگران خارج از کشور، شبکه جام‌جم؛ ۱۳۸۶ ‏
• بهترین بازیگر سریال"زير هشت" از دید تماشاگران خارج از کشور، شبکه جام‌جم؛ ۱۳۸۶ ‏

امیر جعفری به همراه همسرش از جمله هنرمندان ایرانی بود که با امضاء طوماری در مورخ ۲۲ خرداد ۱۳۹۲، همراه با سایر اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان، ضمن قدردانی انصراف عارف به نفع روحانی، از نامزدی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ حمایت علنی کرد.

سال 90 در 2 سریال خوب تلویزیونی «زیر هشت» و «چهار دیواری» بازی كردم كه با اطمینان كامل می‌گویم جزو كارهای بسیار خوب چند سال اخیر تلویزیون بودند. بین كار‌های سینمایی‌ام هم‌ «كیفر» و «نفوذی» را خیلی دوست داشتم اما متأسفانه به دلیل ضعف در تبلیغات، آن‌طور كه باید، دیده نشدند، به‌خصوص كیفر كه به‌دلیل همزمان شدن اكرانش با جام جهانی، واقعا نابود شد!

•   آمده‌ام بتركونم! در حال حاضر برای 3 ‌سریال صحبت كرده‌ام كه 2تا از آنها برای شبكه 3 و دیگری‌اش نیز برای شبكه یك است اما هنوز هیچ‌چیز قطعی نیست.

•  شروع فعالیت من در سینما، با كاراكتر طنز در «نان، عشق، موتور 1000» بود اما همزمان نقشی جدی در «قارچ سمی» داشتم، در كل، اوایل بیشتر در كارهای طنز حضور داشتم اما موضوعی كه خیلی ناراحتم می‌كند، این است كه طنز در ایران، ارج و قرب ندارد! مثلا شما «علیرضا خمسه» را ببینید، این همه در نقش‌های طنز هنرنمایی كرده اما آخر سر برای بازی در یك نقش متفاوت سیمرغ می‌گیرد! یا مثلا اكبر عبدی، حمید لولایی و خیلی‌های دیگر این همه كار طنز داشته‌اند اما برعكس‌ كشورهای دیگر، ارج و قرب زیادی برای‌شان قائل نیستند! واقعا بی‌انصافی است كه طنز در كشور ما تا این حد خار و خفیف شده!

• همیشه گفته‌ام، باز هم می‌گویم تئاتر، مثل ورزش دو است، باید در تمام رشته‌های ورزشی بدوی اما ورزشی مثل دو كه ‌مادر ورزش‌هاست، همیشه مظلوم واقع می‌شود! تئاتر هم همین شرایط را دارد.

•  اصلا نمی‌فهمم آدم‌هایی كه از كوچه و خیابان می‌آیند و بازیگر می‌شوند، یعنی چه؟! همیشه مثال زده‌ام، باز هم می‌‌‌زنم؛ اگر بخواهی در شغلی كه نیازی به تحصیلات و تخصص ندارد كار كنی، مثل راننده آژانس، پیك موتوری و...(اصلا نمی‌خواهم شرافت شغلی كسی را زیر سؤال ببرم، لطفا سوءتفاهم نشود)، هزارتا سفته و چك و اسم پدر و مادر و محل زندگی و... را از تو می‌خواهند اما در مورد بازیگری این‌طور نیست! این سؤال من را شما جواب بدهید؛ این بازیگرها از كجا آمده‌اند‌؟! صرفا داشتن چشم رنگی و پولدار بودن و پول دادن برای بازی كردن كه نشد هنر! به همین دلیل است بعضی وقت‌ها به حال این سینما تأسف می‌خورم!

• دوست دارم در فیلم‌هایی بازی كنم كه هم عوام بپسندند، هم خواص، مثل «نفوذی»، «كیفر» و «زیر هشت»

•  متأسفانه در مملكت ما جا افتاده هر چقدر بیشتر دور و برت حاشیه داشته باشی و شو بازی كنی، عزیزتری و بیشتر به چشم می‌آیی! ‌‌یكی مثل «رضا ناجی» كه برنده خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین می‌شود چون بی‌حاشیه و سرش پایین است و تِز بازیگری نمی‌دهد، باید مورد كم‌لطفی قرار بگیرد و آن بازیگر چشم‌رنگی تازه‌وارد به خاطر حاشیه‌هایش بشود گل سرسبد؟! بازیگر باید ریشه داشته باشد، درست مثل فرهاد اصلانی كه ریشه بازیگری است و می‌بینید در مختار چگونه هنرمندی می‌كند اما چون حاشیه ندارد...! همین بازیگران چشم‌رنگی بعد از ثبت 20 فیلم در كارنامه‌شان، می‌شوند استار سینمای ایران! فكر می‌كنم همسر خودم (ریما رامین‌فر) هم به خاطر اینكه حاشیه ندارد، حقش را در جشنواره خوردند!

•  فعلا به كارگردانی فكر نمی‌كنم چون در كل آدم بی‌مسئولیتی هستم، البته به این دلیل كه نمی‌توانم مدیریت یك جمع را برعهده بگیرم. همین كه بتوانم گلیم خودم را به‌عنوان یك بازیگر از آب بیرون بكشم، برایم كفایت می‌كند.