یزدفردا

حیف  شدی شکیبی که بی نظیر بودی                      رستم اگر نگویم امیرکبیر بودی

وای بر این سیاست رحم و مروتش کو                       در نگه رقیبان لایق تیر بودی

این دل سنگ ما بین با تو چه ها نکردیم                       مستحقش نبودی زآل غدیر بودی

پیر قدیم گوید آتش و پنبه ی پاک                            جرم و گناهت این بود عین حریر بودی

با دگران تساهل گو که شتر ندیدیم                            با تو چنان که گویا گردنه گیر بودی

پاسخ نیکی ات شد گوجه و تخم مرغم                       من به مثل چو چاقو همچو پنیر بودی

آب به ما رساندی نان بدهی به جمعی                     گو که تو زمهریری بهر کویر بودی

تهمت بد شنفتی بد به کسی نگفتی                            کینه وری نکردی شمع منیر بودی

شاعر و شیخ ما کو این چه سیاه سال است                 عمر تو چیز دیگر مشک عبیر بودی

غم به دلم نشیند پیش مثال شهباز                              گو که آل شکیبی نور مسیر بودی

شاعر: فرهاد شهبازیان