(یادداشت نخست):         «گویا برخی پیام های 24 خرداد 1392 را هنوز دریافت نکرده اند» این معروف ترین جمله ای است که طی یک سال و یک ماه گذشته بارها از زبان ریاست محترم جمهوری یا یکی از ارکان دولتی که شعارش «تدبیر و امید» است، شنیده ایم. این جمله نوعی«رجز خوانی سیاسی»است که برخی قصد دارند یا«رقیب»را «ساکت»کنند یا این که«شکست»ِ آنان در انتخابات را گوشزد کنند و به قولی معروف«اشک»ِ آنان را درآورند اما مسئله در این جاست که آنانی که«پیام»را خوب دریافت نکرده اند مردم و رقیبانِ سیاسی نیستند بلکه این«خودِ خودِ»دولتمردان و تازه بر سر کارآمدگانند که پیام را یا دریافت نکرده اند یا اگر هم دریافت کرده اند «پالس»هایش اشتباهی رمز گشایی شده است.

دولتمردانِ روحانی به همان اندازه پیام 24 خرداد را دریافت نکرده اند که دولتمردان محمود احمدی نژاد پیام انتخاباتِ ریاست جمهوری نهم و دهم را، دولتمردانِ محمود احمدی نژاد به همان اندازه پیام های انتخابات را دریافت نکرده بودند که اطرافیان خاتمی پیام مردم در دو انتخابات هفتم و هشتم را و دولتمردان خاتمی به همان اندازه پیام های انتخابات را درست دریافت نکرده بودند که اطرافیان هاشمی پیام مردم در دو انتخابات پنجم و ششم را و قصه دقیقا از همین جا شروع شد.

              انقلابِ اسلامی سه بار و از سه مبدأ تاریخی حرکت خود به سوی آینده ای پر از امید و آگاهی را آغاز کرد؛ نخست از خرداد1342 و شروع مبارزاتِ تاریخی بنیانگذار انقلاب اسلامی و معمار کبیر انقلاب امام خمینی(ره) بار دیگر در طلیعه ی بهمن1357 و همزمان با سقوط رژیم پهلوی و باری دیگر از خردادی دیگر و این بار 25 سال پس از قیام های سال 1342 دهه ی نخست انقلاب را باید با دیدگاه هایی دیگر مورد پژوهش و بررسی قرار داد(جنگ، ترورهای سیاسی، نا به سامانی های اجتماعی-اقتصادی و تب و تاب تغییراتِ گسترده در تمامی سطوح) اما آن چه از درجه ی اهمیتِ بسیار بالایی برخوردار است حرکت های سیاسی این انقلاب، از پس از رحلت امام خمینی(ره)در 14خرداد1367 به بعد است. قصه دقیقاً از 12 مرداد1368 آغاز شد از همان جایی که اکبر هاشمی رفسنجانی با نزدیک به 15.5 میلیون رأی ساکن ساختمان پاستور شد اما همین دولت با همین رئیس جمهور چهار سال بعد بدون هیچ تغییری در دیدگاه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تنها توانست10.5میلیون رأی را به خود اختصاص دهد! سؤال این جاست که چرا آرای 15.5میلیونی تبدیل به 10.5 میلیونی شد؟ پاسخ مشخص است چون اطرافیان و شاید حتی شخص رئیس محترم دولت قادر نبودند پیام های ارسالی از سوی مردم در خرداد1368 را به دقت آنالیز کنند.

             در یادداشت هایی کوتاه این قصه را پی می گیریم که بالاخره آن هایی که پیام های انتخاباتی مردم را درست دریافت نمی کنند چه کسانی و از میان کدام یک از طیف های سیاسی هستند؟ به راستی مشکل از کجاست؟ پیام های ارسالی یا دریافت کنندگان پیام!

در این یادداشت به آن هایی خواهیم پرداخت که از 12مرداد1368 تا 12مرداد1393 همچنان در رأس تغییراتِ سیاسی قرار دارند به آن هایی خواهیم پرداخت که طی 25 سال گذشته همیشه در رأس هرم مدیریتی دولت های مختلف بوده اند دولت هایی که عملاً نشان داده اند شعارها، رفتارها و عقاید دولت های پیش از خود را بر نتافته اند اما با نگاهی به مردانِ تأثیرگذارشان در می یابیم بین حرف ها، شعارها و اعمالی که از آنان سر زده است و اینک به تاریخ پیوسته است تفاوت بسیار است.

در این یادداشت به این مهم خواهیم پرداخت چگونه می شود وقتی دولتی پس از هشت سال همه ی ارکانِ قدرت را تقدیم تازه از راه رسیدگان می کند هنوز عده ای از مدیران سابق بر سر کارها، پست ها و مشاغلی که داشته اند باقی می مانند و دستِ بر قضا بازیگردان مهم ترین مسائل روز منطقه ی استحفاظی خود می شوند. آن چه در این یادداشت به آن پرداخته خواهد شد ورود به حیطه ی مدیرانی است که در عمل  و با تمامِ وجود به عبارتِ«مردانی برای تمامی فصول»معنایی عینی می بخشند.

در این یادداشت شاید مجبور شویم از گذشته ی سیاسی و وابستگی های عقیدتی برخی که با تغییر دولت دچار چرخش هایی گاه 180درجه ای شده است..................

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا