پوران درخشنده که به دعوت هنرمندان و فعالین فرهنگی استان به یزد سفر کرده بود در گفتگو با ماهنامه مهرآئین زمینه کاری اصلی و علاقه خود را مستند عنوان کرد و گفت دوست دارم از واقعیت ها، رخدادهای پیرامون و علاقه مندی هایم بگویم. از نظر من مستند، شریف ترین نوع کار سینمایی است، شرافتی که در زمینه های دیگر کمتر دیده می شود؛ چرا که باید به آن چیزی که وجود دارد وفادار باشیم. مستند کاری است که با زحمت خود مستند ساز به دست می آید.

درخشنده در پاسخ به این پرسش که مستند سازی بر فیلم بلندش هم تاثیر داشته گفت: این تاثیر پذیری صد در صد است در حال حاضر هم کار من منطبق بر پژوهش و تحقیق است. تحقیق و پژوهش چیزی است که برای کار مستند باید دنبال آن باشید و بدون آن نمی توانید یک فیلم بسازید. به همین دلیل این زمینه کار پژوهش و تحقیق چیزی بود که این امکان را داد تا من در سینما هم این زمینه را ادامه دهم و طبیعتا به نگاه سینمایی من خیلی کمک کرد.

این کارگردان سینما در زمینه چگونگی حضورش در عرصه فیلم بلند و داستان هم گفت: در سال 64 در نظر داشتم مستندی بسازم به اسم رابطه اما احساس کردم آن چیزی را که می خواهم بگویم نمی توانم در فضای مستند به تصویر بکشم تا حس شناخت یک ناشنوا را به مخاطبین بدهد. فکر کردم یک قصه و یک درام بهتر می تواند این قشر را معرفی کند. اینگونه شد که به سمت سینمای داستانی و قصه گو آمدم و هم چنان هم ادامه دارد.

وی به تجربه کاری خود در خارج از کشور پرداخت و در بیان کارکردن با کشورهای دیگر گفت: تفاوت عمده در این است که برنامه ریزی کارها در ایران مقداری مشکل دارد و خیلی به آن توجه نمی شود. اما در خارج از کشور همه چیز طبق برنامه ریزی پیش می رود. به طور کلی فیلم سازی در خارج سهل تر و سریع تر است اما بودجه شما بسیار تعیین کننده است و دقت در برنامه ریزی بسیار حائز اهمیت است.

این کارگردان سینما در ادامه به سابقه حضورش در خارج از کشور برای تولید فیلم اشاره کرد و افزود: در سال 1377 در آمریکا یک فیلم ساختم که تولید آن دو سال به طول انجامید. البته باید هزینه ساخت فیلم را هم پرداخت می کردم تا بتوانم از امکانات آنجا استفاده کنم، اما منظور من این است که وقتی یک فرصت دارید تا با استفاده از رزومه خود عضو نهاد های بین المللی فیلم سازی شوید باید از این فرصت استفاده کنید. این انجمن ها از فیلم سازان سراسر دنیا عضو دارند و اعضای آنها اغلب کسانی هستند که بدون حمایت و با بودجه کم فیلم هایشان را می سازند اما اکثرا فیلم هایشان در سراسر دنیا منتشر می شود. در مورد CIFEJ هم باید گفت فیلم سازانی که در مورد کودک و نوجوانان فیلم ساخته اند به عضویت آن در می آیند که از ایران هم 8 نفر عضو آن هستند و این نهاد در تهران هم نمایندگی دارد.

درخشنده در مورد وضعیت فعلی سینما و فرهنگ و هنر کشور گفت: این وضعیت را خیلی خوب نمی بینم. هنوز با آن چیزی که باید باشد فاصله دارد، باری به هر جهت است. انسان در هر حال یک افقی را در نظر دارد، چون انسان باید نگاهش به آینده باشد و نمی تواند مایوس و ناامید باشد. همه باید برای سینمای انسانی و آرمانی کشور تلاش کنیم. سینمایی که به خاطر انسان و جایگاه انسان به وجود آمده است.

طبیعی است که جایگاه سینما به عنوان یک صنعت بسیار تاثیر گذار، می تواند نقش مهمی در فرهنگ جامعه ما داشته باشد. سینما چه در ایران و چه در جهان بسیار قدرتمند و تاثیر گذار است.

سینمای ما می تواند در جهان حرفی برای گفتن داشته باشد همان طور که تاکنون داشته است. می خواهم بگویم سینما نباید ایستا باشد بلکه باید به جلو حرکت کند و به آگاهی بخشی و تاثیر گذاری برسد.

وی افزود: در حال حاضر مشکل مخاطب نداریم. همان طور که می بینیم مردم خیلی از فیلم ها را در سینما یا در سینمای خانگی می بینند و سینماها هم پر می شوند. پس مشکل مخاطب نداریم بلکه سینما باید برای مخاطبین ما حرفی برای گفتن داشته باشد.

من فکر می کنم مضامین ما بسیار اندک است. ما نمی توانیم وارد بسیاری از مقولات بشویم و به موضوعات مختلف بپردازیم. به نظر من دست فیلم ساز باید کمی بازتر باشد

به اعتقاد وی باید حداقل دو- سه ماه یکبار یک فیلم در خانواده ها دیده شود، هفته ای یکبار عملا اتفاق نمی افتد. وقتی سینما بتواند تاثیرات خودش را بگذارد و دغدغه مردم باشد مردم به دغدغه های خودشان که به صورت فیلم در آمده است پاسخ مثبت نشان می دهند.

اما یک طرف دیگر وضع معیشت مردم است که باید به گونه ای باشد تا بتوانند فیلم را جز خرید های خودشان داشته باشند. شاید بگویید دو هزار تومان برای یک سی دی فیلم گران است اما وقتی شما می بینید در سبد خانوار چه چیزهایی وجود دارد پرداخت این مبلغ برای خرید یک محصول فرهنگی واقعا ناچیز است و این اتفاق باید نهادینه شود به گونه ای که مردم احساس کنند باید این فیلم ها را در خانواده با یکدیگر ببینند.

درخشنده با بیان این مطلب که حامی حقوق انسان ها هستم، چه زن چه مرد گفت: اگر حقوق از دست رفته ای برای انسان ها وجود داشته باشد من به دنبال آن هستم. الزاما حقوق از دست رفته است نه یک نگاه کورکورانه به فمنیست که زن را از مرد جدا می کند و تلاشش برتری جویی است. به نظر من زن و مرد در کنار هم معنا پیدا می کنند و به بالندگی می رسند. اینکه بخواهیم یکی را برتر بدانیم غلط است، نگاه باید به جایگاه انسانی آن ها باشد.

من به دنبال حقوق از دست رفته انسان ها هستم حال چه این حقوق مانند فیلم هیس در مورد حقوق زنان و دختر بچه ها باشد چه حقوق مردان. شاید باید در کنار حقوق زنان حقوق مردان را هم نمایش می دادم اما خوب، ظرفیت فیلم بیشتر از این نبود که بتواند به هر دو موضوع بپردازد.

 

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا