اينروزها بحثهايي مطرح مي شود در خصوص استفاده از روكشهاي بتني در جاده سازي بجاي روكشهاي متداول آسفالتي كه اگر چه بعضا دلايلي همچون مقاومت و دوام بالاتر و يا در شرايط خاص كنوني انباشت سيمان در كشور را عنوان مي كنند وليكن در مجموع اين بحث جاي تامل دارد و نكاتي به ذهن مي رسد كه بايد مورد توجه قرار گيرد :

1_  در كشوري مثل ايران كه گفته مي شود رتبه چهارم ذخاير نفتي در كل دنيا را دارد و بهر حال در رتبه هاي بالا مي باشد ، آيا استفاده از مواد ديگري غير از تركيبات نفتي مانند قير  عاقلانه و منطقي است ؟؛ مگر اينكه بحث منافع خاصي مد نظر باشد و يا سياستهاي درستي براي استفاده از منابع موجود نباشد آنچنانكه افزايش بي رويه قيمت قير در سالهاي اخير بسياري پروژه ها را با مشكل مواجه كرده است .

2_ گفته مي شود در قسمتهايي از دنيا مانند اروپا روكشهاي بتني عملكرد مناسبتري نسبت به آسفالت دارند ؛ آيا مي توان شرايط خاص و رطوبت بالاي اروپا را با هواي گرم و خشك ايران مقايسه نمود ، و آيا در شرايط آب و هوايي متفاوت ايران هم اين امر صادق خواهد بود ؟

3_ يكي از مشكلات اساسي كه در سالهاي اخير گريبان كل جامعه را گرفته بحث گران شدن سرسام آور مصالح ساختماني از جمله سيمان بوده در حاليكه فقط استفاده ساختماني داشته ؛  اگر قرار باشد روكشهاي راهها را هم كه حجم بسيار زيادي سيمان مصرف مي كند با بتن بسازيم آيا با كم شدن سيمان در بازار اين افزايش قيمت مضاعف نخواهد شد ؟

4_ جداي از مباحث خاص فوق ، به دليل صلبيت بالاي بتن رانندگي بر روي آن بهيچوجه نرمي و راحتي رانندگي بر روي روكشهاي آسفالتي را ندارد .

اگر چه قصد نداريم برخي مزاياي خاص بتن را ناديده بگيريم و بطور كلي استفاده از آنرا رد كنيم ، ولي بهتر است قبل از هر گونه تصميم و اقدامي علي الخصوص در زمينه هايي كه بار مالي زيادي بر جامعه و كشور تحميل مي كند قدري بيشتر بررسي كنيم و جوانب كار را بسنجيم .

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا