محمد علی فیاض بخش: قالیباف در جلسه علنی مجلس( سه‌شنبه ۱۵ اسفند): ما به خوبی می‌دانیم اگر وضع اقتصادی کشور رونق داشت و بداخلاقی‌های سیاسی نبود، نرخ مشارکت در انتخابات متفاوت می‌شد.

زیدی می‌گفت: «اگر مجموعه‌ی شرایط جوّی مساعد شود، باران خوبی خواهد بارید». باران که بارید، زید گفت: «نگفتم؟ شرایط جوّی مساعد شد»؛ و باران که نبارید، گفت: «نگفتم؟ شرایط آماده نشد». 

در منطق صوری به این نوع افاضات می‌گویند: گزاره‌های تهی؛ و در فلسفه به آن‌ می‌گویند: گزاره‌های متافیزیکی؛ که بر خلاف گزاره‌های علمی، نه اثبات‌پذیرند و نه ابطال‌پذیر؛ و فقط مستمسک «خودصحّت‌انگاری» گوینده‌اند.

این دست فرمایشات فضایی و‌ متافیزیکی، عادت مألوف و طریق معهود بسیاری از حضرات شده‌است؛ حاشا و‌ کلّا، که علل وقوع یا عدم وقوعِ حادثه‌ای را به دامن مبارک ببیند و به گردن نورانیشان بیفکنند.

البته ما‌ مردم همچنان باید عذر تقصیر به درگاه این بزرگان ببریم و عرق شرمی را که بر جبینمان نشسته، در محضرشان به دستمال توبه و ندامت بزداییم که: ما مردم عادی، با داشتن قدرت قانون‌گذاری، بودجه‌های کلان در ردیف و‌ در اختیار، برخورداری از لابی‌های کارآمد، داشتن اهرم‌های در آفتاب و در سایه، همچنان در امر معیشت و‌ مهار گرامی و تورم و هزار کاستی دیگر، کم‌کاری کردیم و از قدرت و اختیاراتمان فرو گذاشتیم؛ تاوانش را هم‌ دیدیم: نرخ مشارکتمان در انتخابات اخیر پایین آمد! حقّمان است؛ خودمان کردیم و خودکرده را تدبیر نیست!

شاید در یک وفاق نانوشته و جمعی، ما مردمان، در چهارسال پیش روی کاری کنیم، که با رونق وضع اقتصادی و کنارگذاشتن بداخلاقی‌های سیاسیمان، بیش از این خاطر عاطر این بزرگان و ارکان قوا را مکد‌ّر نکنیم و از خجالت این انتخابات اخیر که مشارکتمان کم‌تر از گذشته بود به‌در آییم.

…و اما در مورد آن‌ جمله‌ی فضایی و‌ متافیزیکی صدر مکتوب، یاد بیتی از سعدیِ جان افتادم:

اگر باران به کوهستان نبارد

به سالی دجله گردد خشک‌رودی

اگر بخواهیم بیت فوق را، طبق این ادبیات رئیس محترم مجلس تصحیح کنیم می‌شود:

اگر باران به کوهستان نبارد

به کوهستان نباریده‌ست باران!

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا