زخم درمان ناشدنی معدن بر پیکر طبیعت ندوشن

اگر اقدام خاصی از سوی نهادهای ذیربط انجام نگیرد باید منتظر تخریب گسترده چشمه ها وطبیعت بکر ندوشن در سایه فعالیت های معدنی باشیم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندوشن؛ایجادآلودگی های زیست محیطی به خصوص وجود دائمی گرد وغبار غلیظ معلق در هوا واستنشاق آن توسط ساکنین ونیز احشام، از بین رفتن مناطق مستعد دامپروری ونابودی گیاهان خودرو خوراکی ودارویی تنها بخشی از تخریب ناشی از اکتشافات معدنی در ندوشن است.

همین امرمردم ندوشن وفعالان محیط زیست را برآن داشته تا اقدامی پیشگیرانه انجام دهند.این اقدامات غالبا به نتیجه ای منجر نمی شود جز ادامه کار فعالیت های بی رویه اسخراج سنگ از معادن ندوشن. در تازه ترین مورد تخریب محیط زیست وطبیعت بخش ندوشن می توان به انجام فعالیت های معدنی در کنار آبشار سفیده ندوشن در۵ کیلومتری شهر ندوشن قرار دارد اشاره کرد.

اگرچه سال گذشته به علت برخی اقدامات،حفاری واکتشافی که قراربود در حوالی این آبشار نمکین انجام شود تاکنون صورت نگرفته بود اما این روزها زمزمه هایی از شروع مجدد فعالیت همان معدن به گوش می رسد که موجب ناراحتی شهروندان و دوستداران محیط زیست ندوشن گردیده است.

یکی از فعالان محیط زیست درشهر ندوشن با بیان اینکه تلاش ها برای جلوگیری از ادامه فعالیت معدنی در این منطقه تاکنون بی نتیجه مانده است به خبرنگار ندای ندوشن گفت: عملیات اکتشافی در معدن سنگ تراورتن از آن جهت موجب نگرانی شده که با فعالیت این معدن آبشار طبیعی سفیده ندوشن در معرض تخریب قرار می گیرد وچشمه های اطراف نیز به تدریج نابود خواهد شد.

جعفری افزود: علیرغم پیگیری های گسترده وهمه جانبه نسبت به خطرات اکتشاف از این معدن، معدن داران این منطقه منتظر فرارسیدن فصل بهار برای شروع کارشان هستند.

وی اظهار کرد: اگر اقدام خاصی از سوی نهادهای ذیربط انجام نگیرد باید منتظر تخریب گسترده چشمه ها وطبیعت بکر ندوشن در سایه فعالیت های معدنی باشیم.

لازم به ذکر می باشد معدنکاران چشمه آهکی و خودجوشان سبز چین(آب قلگ)که در ایام نوروز و فصل بهار و تابستان تفریحگاه مناسبی برای اهالی ندوشن و دیگر مناطق بوده است را با حفاری بی مورد تخریب نموده اند .

و در پایان چند سوال که ذهنمان را مشغول کرده است

۱)آیا توقع جلوگیری از تخریب منابع خدادادی به خاطر منافع ظاهری، خواسته غیر معقولی است؟!
۲)آیا چون کشور ما دارای منابع معدنی زیادی است پس باید در اندک زمان ممکن همه استخراج و به بهانه توسعه صادرات در اختیار دیگر کشور‌‌ها قرار بگیرد؟! تکلیف آینده گان نیست که از این موهبت‌های الهی بی بهره خواهند بود چیست؟
۳)آیا مدیران کل منابع طبیعی، محیط زیست و صنایع و معادن استان می‌دانند که در روسیه و ایالات متحده فقط ۳درصد از معادن سنگ مجوز فعالیت می‌گیرند آن هم فقط برای مصارف داخلی، ولی در شهر ما با صدرصد درخواست‌‌ها موافقت می‌شود و آیا می‌دانند در ده سال آینده چه مشکلاتی گریبانگیر ساکنین این شهر خواهد شد؟