"محمود احمدی نژاد" فردای انتخابات، دست اندر دست "سید محمد خاتمی" به کاخ ریاست جمهوری آمد. آن خنده ها و شیرین سخنی ها، نوید سیاستی "عدالت محور، نیک منشانه و مردمدارانه" را می داد که حتی با دشمنش به "انصاف" برخورد می کند.

شاید آن روزها خاتمی تصور نمی کرد که فردی که دست در دستانش به کاخ ریاست جمهوری می آید، دو ماه بعد، با ادعاهایی نظیر "قطع دست مفسدان از بیت المال"، بودجه ی تصویب شده ی "بنیاد خاتمی" را رسماً قطع می کند، خاتمی فکرش را هم نمی کرد کسی که شانه به شانه اش راه می رود، به قدری غیرعادی عمل می کند که 4 سال بعدٰ مجالی دوباره به او می دهد تا به صندلی ریاست جمهوری بیاندیشد.

خاتمی هرگز به مخیله اش نیز نمی رسید که جانشینش با مشخصه ای که آن روزها "خصیصه ی مثبت" وی خوانده می شد، 6 سال بعد به خصیصه ی "بنی صدری و عاقبت او" شناخته شود.

رییس همیشه خندان دولت اصلاحات، هرگز تصور نمی کرد حامیان سرسخت احمدی نژاد، که روزگاری تمام "هم و غمشان"ضربه به دولت وی بود، امروز "ته دلشان"، او را با یک لشگر "احمدی نژاد و اطرفیانش" عوض نکنند! اما از بیان چنین حقیقتی واهمه داشته باشند و به کنایه سخن بگویند. کلامی که این روزها از زبان برخی "حامیان سابق"،  شنیدنی است: ذوالنور: اگر این کارهارا خاتمی می کرد، در کشور آشوب میکردند/ طائب: خاتمی خدمات مهمی برای کشور داشت./ سردار جعفری: بازگشت خاتمی مشروط است.

در این میان، چه نیک گفت جناب دکتر لاریجانی ریاست مجلس شورای اسلامی که "نفي اصلاح‌طلبان، نفي واقعيت است" و "دليلي ندارد اصولگرايان، وجود اصلاح‌طلبان را نفي كنند" ؛ نفی اصلاحات و اصلاح طلبی، نفی واقعیات موجود کشور است که نه تنها کمکی به پیشبرد اهداف کشور نمی کند، بلکه عقبگردی به سوی پرتگاهی چنین حائل است....

اشتباه نشود! نگارنده خود را "کوچکترینی از اردوگاه بزرگ اصولگرایان" و از منتقدان جدی دوران اصلاحات، خاتمی و عملکرد گروهی از اطرافیان وی می داند (ضمن آنکه همانطور که بر خیلی پوشیده نیست، از ابتدا منتقد دولت نهم، دهم و شخص آقای احمدی نژاد بوده ام) ؛ گو آنکه اگر برخی سیاست بازی ها و دعواهای نافرجام و بی نتیجه ی سیاسی و .... دولت اصلاحات و حامیانش نبود، طبعاً دلیلی نبود تا در 27 خرداد و سوم تیر 84، مردم از واهمه ی بازگشت برخی عناصر سیاست باز و فرصت طلب به بالاترین پله هرم سیاسی کشور، مجبور به نوشتن اسم فردی در برگه ی رای انتخاباتی شوند که حتی نام او را نیز نشنیده بودند!

تاکید می کنم، منظور اینجانب "بهترین بودن" خاتمی نیست، بلکه بحث در مقابسه ی "او" و "احمدی نژاد" است، "خاتمی" نه هیچگاه مملکت را به خاطر "یک نفر" به حال خود رها و قهر کرد(که اگر می کرد به قول  آقای ذوالنور در کشور آشوب می کردند  و به تعبیر بقیه، کفن پوشان سراغ وی می آمدند) نه عدم تکمین و مخالفتی با دستورات رهبری داشت ، نه بی آنکه لختی بیاندیشد، بر حرف خود آنقدر مصر بود و سماجت می کرد تا کشور متحمل هزینه های گزاف شد و نه حتی فاصله ی اندرون و برونش، فاصله ای به سال نوری بود.. البته قابل کتمان نیست که او نیز بدی هایی داشت ، اما هر چه بود صداقت داشت، رنگ عوض نمی کرد و تکلیف رقبایش با او مشخص بود!

بخش پایانی یادداشت، خطاب نگارنده به جناب آقای خاتمی است . عملکرد هشت ساله ی ایشان در دولت هفتم و هشتم، نقاط تاریکی داشت که در این برهه زمانی و با ورود احتمالی جریان ایشان، نیازمند تبیین حقیقی، منطقی و خردمدانه ی ان باشیم.

اول آنکه جناب آقای خاتمی! تا زمانی که مراد از اصلاحات روشن نشود و این پدیده به شکل منطقی و تئوریک تبیین نشود، نمی توان از مرحله عمل و بازتاب عینی اش در جامعه سخن گفت؛ چرا که در کنش های اصلاحی باید معلوم شود مراد از آن چیست و چه برنامه هایی در پروسه اصلاحات به منصه ظهور خواهد رسید و اصلاحات چه مفاهیم، مقولات و کنش هایی را در بر می گیرد. همان طور که اشاره شد تاکنون هیچ تبیین مستدل و خردمندانه ای از اصلاحات در میان طرفداران آن عرضه نشده و این پدیده ، از سوی برخی آقایان ، فقط در حد ابزاری برای بیان خواسته های جناحی و تحریک عواطف و توده ای مورد استفاده قرار گرفته است و آفتی مضاعف را در حالی که حدود و وظایف اصلاحی معین نشده، برای مقوله اصلاحات فراهم آورده است.

دوم.با شفاف سازی مقولة اصلاحات، می توان به زمینه های اصلاحی اشاره کرد که تنها بر پایه نیازها و عینیات جامعه شکل می گیرد و در پی بازسازی و ترمیم مواردی است که نیاز به اصلاح دارند. در این رابطه میتوان به مشکلاتی اشاره کرد که جامعه فعلی با آنها درگیر است و در راستای حل آنهاست که اصلاحات به یک خواسته همگانی و مورد توجه نظام سیاسی تبدیل شده است. بنابراین تا زمانی که آسیب شناسانه به پدیده اصلاحات نگریسته نشود و به دور از منافع جناحی و خواسته های گروهی این پدیده را در سطح ملی و در حد یک نیاز عینی و ملموس که در خواسته های مردمی و برنامه های دولتی متجلی شده است، نگریسته نشود نمی توان سخن از اصلاح و اصلاح طلبی به میان آورد و هر نظر و عملی که بدون شفافیت بخشی به اصلاحات و تعیین اولویت های آن در جامعه باشد، تنها وانموده ای از اصلاحات خواهد بود و درصدد تحقق اهداف جناحی به شمار می رود.

سوم: فقرزدایی به جای توسعه سیاسی: اکنون در آستانه فاز نويني از اتفاقات کشور هستیم. اذعان می کنم که امروز، "اصلاحات" یکی از مهم ترین نیازهای جامعه است، با این تفاوت که عاجل ترين اقدام ،اولویت بندی و "اصلی فرعی کردن "برخی خواسته هاست، حتماً جناب آقای خاتمی، تصدیق می فرمایید که در شرایط فعلی که "نیازهای اقتصادی"، مهمترین دغدغه ی مردم مظلوم ایران است، تهيه برنامه ها و تنظيم قوانين کارآمد يعني فقر دايي و مقابله با فساد و مبارزة با تبعيض ، اصلي ترين هدف تعيين شده اصلاحات در زمان حاضر قرار گیرد تا بر پايه آنها در ضمن نهادينه کردن کنش هاي اصلاحي، آحاد ملت به خواسته هاي برحق خود رسيده و براي ادامه ترميم هاي اقتصادي و رهايي بخش هاي مختلف توليدي، کشاورزي، تجاري و ... اميد هاي واقعي شکل گرفته و مشارکت مردمي با نهادهاي دولتی با وضع قوانین و مقرراتی در جهت اجرای کامل اصل 44 قانون اساسی و خصوصی سازی ، عينيت يابند.

بدون شک امروزه با توجه به تجربيات سال هاي گذشته بر تک تک مردم و افراد دلسوز و آگاه گرايش هاي سياسي بيش از پيش روشن شده است که دعواهاي سياسي نه تنها تأمين کننده منافع ملي و ايجاد روحيه باور در مردم براي انجام اصلاحات نيست، بلکه عملکردها و مطالبات ساختگي سياسي - که شبیه به آن در دوران اصلاحات کم دیده نشد - مي تواند بر روند اصلاحات، تأثيرات منفي گذاشته و ملت را از همياري مقامات اجرايي و رسيدن به شاخص هاي توسعه يافتگي و ترميم عرصه هاي فرهنگي، سياسي، اقتصادي و اجتماعي، نااميد سازد؛ باشد که با تجربه اندوزي از عملکرد ها و وقايع گذشته، اين بار با کمک جناب آقای خاتمی، سلامت و تدبير و خردمندي پروژه ملي اصلاحات را به سرمنزل مقاصد انسان دوستانه و توسعه طلبانه خود رسانده و شاهد اقتدار جمهوري اسلامي ايران در نظام متحول جهاني و رفاه مالي و حفظ کرامت انساني تمامی شهروندان باشيم.

فقیهی در سرمقاله های  دیگر خود چه گفته است :نیم نگاهی به چند سرمقاله دیگر از مدیر مسئول خبرگزاری انتخاب

آیا همسر الهام، خود را لعن می کند؟ / چه شد که "آن احمدی نژاد"، "این احمدی نژاد" شد؟

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : یادم می آید در 17 خرداد 86 ، جامعه ی سیاسی و رسانه ای خسته بود از جیغ های بنفش و فحاشی های یک زن حامی سرسخت دولت، ناخرسند بود و آزار می دید؛ آن روز با یادآوری حکایت شیرین سعدی علیه الرحمه در گلستان از "ناخوش آوازی" گفتم که قران می خواند"... صاحبدل بر او گفت: گر تو قرآن بدین نمط خوانی، ببری رونق مسلمانی!

نگارنده البته "نقد" هر نوع تفکر را نیاز مهم جامعه دانسته و نوشت: هر تاریخی نقدپذیر است، تا نقد نشود، در مرداب سکون خود راکد می‌ماند و گندیده می‌شود. نقد شدن، نشانه زنده بودن است. پدیده‌ای که نقد نشود دیگر از فعالیت و نفوذ بازمانده است، اما آن گاه که حرمت و ادب در برخورد با بزرگان و حتی خطا کنندگان زیر چکمه‌های تحجر له شود و از دایره نقد فراتر رفته و نفی را در بر گیرد، دفاع از شخصیت این بزرگان، وظیفه هر فرد با هر تفکر سیاسی است.

فاطمه رجبی همسر الهام و سخنگوی دولت نهم، گمنام نویسنده بود که در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد در دولت نهم، به مدد تندخویی، هتاکی و فحاشی های کم نظیرش و ادعاهای سخیف و بی سندش در عالم سیاست و البته ابوالمشاغلی شوهرش، شهره ی شهر شد و تا می توانست به منتقدان دولت تاخت! آنان را شاه و دزد و کثیف و ضد انقلاب و حرامی و مال اندوز و.... خواند و رییس دولت نهم را به عرش برد، احمدی نژاد را "پاک‌ترین، مقتدرترین اما مظلوم‌ترین رئیس‌جمهور" خواند و نام "معجزه ی هزاره سوم" بر او نهاد!

.... و چنین بود که همه ی منتقدان دولت (از کوچکترین ها تا بزرگان و استوانه ها، بن پاره‌ها و شالوده‌های انقلاب و نظام مانند آیت الله هاشمی) متهم شدند به انواع اتهامات؛ هر شخصیت و رسانه ای، کوچکترین نقدی نثار دولت می کرد؛ سر و کله ی او با ماشین "هتاکی و فحش سازی هایش" پیدا می شد! اتهامات منتقدان دولت به زعم همسر الهام، "ضدیت با آرمان های انقلاب، ولایت فقیه ، امام، رهبری و..." بود و شاید کمتر کسی بود که توانست سرسلامت از "زیر تیغ و تهمت و فحش و ناسزای" سرکار خانم بیرون آورد!

گذشت! دولت دهم سرکار آمد, باز هم به ریاست معجزه ی هزاره سوم! معجزه ای که به مدد گستاخی ها و تندخویی های همسر الهام و با پنهان شدن در پس الفاظ انقلابی، دیگر آن احمدی نژاد سابق نبود، رییس جمهوری که متکی به مجموعه ای از خصیصه های خاص، عدالت محور، مردمدارانه و ولایت یذیری بود، اینک، غرور و توهم محبوبیت و "باد بزرگی و پیروزی بر غبغب هایش" رهایش نمی کرد، خود را مبرا از خطا و اشتباه می دانست، کوچکترین نقد و توصیه ای را در نطفه خفه می کرد و دیگر حتی، وعده هایش را هم به یاد نمی آورد، وعده هایی که شاید اصلی ترین عامل تعداد آرای انتخاباتی وی بود.

اینک اما، احمدی نژاد سابقه ی تمرد چند روزه از حکم حکومتی در ماجرای معاون اولی مشایی را دارد؛ او سابقه ی 11 روز قهر به خاطر "مخالفت رهبری در ماجرای عزل وزیر اطلاعات" را دارد؛ احمدی نژاد اینک اطرافیانی دارد که خود، همواره قول و وعده ی "محو" آنان را می داد. افرادی که هم دارای پرونده های متعدد مالی هستند و هم عضوی از جریانی هستند که امروز "انحرافی" و "بنی صدری" خوانده می شوند!

راست آنست که همسرالهام "به خودی خود" نه کسی است و نه چیزی در چنته دارد، اما برای اینکه بدانیم, چه شد که روزگارمان این شد" خوب است مطلع باشیم "شرایط امروز"، حاصل زحمات شبانه روزی و توهمات کودکانه و بی ریشه ی کسانی است" که سرمست قدرت و شهرت بادآورده، جولان می دادند و این و آن را بدون ارائه مدرک و سندی، متهم می کردند و خود در مقام قضاوت، حکمی سنگین و غیرعادلانه می دادند... آنانی که اولی ترین اصول انسانی و اسلامی را لگدمال کردند به بهانه های مختلف، "حفظ قدرت" را بر "حفاظت از اصول دینی و ملی" ترجیح دادند و نتیجه، شد آنچه شد!

گو آنکه گذشته و عملکرد نداشته او و بسیاری از همفکران معدودش که امروزه بی محابا پایه‌های نظام را مورد یورش قرار می دهند، گویاتر از آن است که بتوان پذیرفت بندبازی‌های او به قصد "اصلاح امور" و "حفظ انقلاب" بود که اگر بود؛ امروز باید همسر الهام را مقابل جریان انحرافی و راس آن می دیدیم.. (البته حقیقتاً از رییسی که خود در مقابل 60 میلیون ایرانی، رواج تهمت و بی اخلاقی می کند، وجود حامی سرسختی چون "همسر الهام" نه اتفاقی جعلی و بی پشتوانه که عین صحت و حقیقت است.)

اما سئوال این است، امروز که بالاترین مقام اجرایی کشور، راست راست می چرخد و از "جریان انحرافی" حمایت می کند، با حکم رهبری مخالفت می کند، قهر می کند و .... چرا خبری از آن جیغ ها و تندخویی ها نیست؛ آن داد و فریادها نیست؛ از ایستادن مقابل ضد ولایت ها و انحرافیون خبری نیست، از خیلی چیزهای دیگر خبری نیست...

گویی همسر الهام و رفقایش با آن سطح از درک اولیات سیاسی، فهمیده اند که حضور در عرصه سیاست، نیازمند "توهمات و تحلیل سازی ها یک شبه" نیست که به عقبه ای سنگین علمی محتاج است! احتمال دیگری برای عاقبت ناگوار این جماعت و حامیانش نیز است, شاید او خود را به خاطر تحلیل های خلق الساعه اش در کتاب "معجزه هزاره سوم" مورد لعن قرار می دهد؟ همان معجزه ای که باعث تیره شدن روابطش با پدرش نیز شد و پدر نیز "ناخرسند از رفتار او" از دنیا رفت...

بله! از خانم فاطمه رجبی (همسر الهام) ، آن "شیرزن جبهه حامیان دولت" که از قضا مدعی "اندیشه" نیز بود، خبری نیست!

آقای احمدی نژاد! 14 خرداد 89 را به یاد دارید؟ / خرما نتوان خورد از اين خار که کشتيم!

  : چقدر آشناست این صحنه؛ گویی این اتفاق تکراری است ، اندک تفاوتش، در شیوه ی عمل طراح است ! آنانکه سال پیشین ، رمز حیاتشان را در ولوله ی آن روز دیدند و توهین به یادگار امام ( ره) ، اینبار دامی نو گستردند، دامی که همه در آن گرفتار شدند ... "قربانی" "طراح" و "صیاد" در دام!

شب 14 خرداد 90 است. اینجا حرم امام است. شعارها مانع شنیدن صدای گوینده می شود. صدایش می لرزد و کنایه ای به این و آن می زند،" مخلص شما هم هستیم آقای رییس ..." شعارها بلندتر می شوند، او خسته می شود و با صدایی گرفته، متن از پیش نوشته شده را تندتر می خواند تا از این فضای طاقت فرسا زودتر رهایی یابد.

و شاید، در اوج سردادن شعارها، چیزی به خاطرش می آید. چقدر این اتفاق، آشناست! گویی برای نخستین بار نیست که چنین اتفاقی با حضور او در حرم امام می افتد. 

راستی همین سال پیش بود آقای احمدی نژاد؟

طبعاً مشغله زیاد است، شاید سخت یادتان بیاید. بگذارید من خدمتتان عرض می کنم:

روز 14 خرداد 1389 بود. مردم، آخرین کلمات رییس جمهور را می شنیدند. همه منتظر بودند طبق برنامه، تریبون به سید حسن خمینی سپرده شود، اما دکتر احمدی نژاد در سالگرد رحلت امام خمینی در حرم ایشان، در اقدامی غیرمنتظره و ظاهراً از پیش طراحی شده گفت: اینک گوش جان می سپاریم به سخنان رهبر معظم انقلاب....

نفس ها در سینه حبس شد؛ احمدی نژاد رفت و سید حسن آمد. با حضور نوه امام(ره)، شعارها هم شروع شد.شعارهایی خاص و از پیش طراحی شده که برای اولین بار شنیده می شد: نواده ی روح الله سید حسن نصرالله!

این شعارها آنقدر تکرار شد که سیدحسن خمینی، خسته از ناملایمتی ها،گفت : تا بوده همین بوده " و سخنرانی را زودتر تمام کرد و تریبون را به رهبر معظم انقلاب سپرد. در این میان، رهبری، پس از  پایان سخنان نیمه تمام سید حسن خمینی، در حالی که به تریبون نزدیک می شدند، پیشانی وی را بوسیدند و سپس در خطبه اول نماز، از همه خواستند که در مخالفت با هرکس، گرفتار ظلم و بی تقوایی نشوند.

در مورد این دو اتفاق مشابه، ذکر مواردی ضروری به نظر می رسد:

یکم. مثلی معروفی است که می گوید "چیزی که عوض دارد گله ندارد"، سال گذشته ماجرایی شبیه به ماجرای 14 خرداد 90، به وقوع پیوست . آن اتفاق، البته اتفاقی نبود که روزگار بر آن پاسخی نداشته باشد.قراردادن نوه ی مظلوم امام (ره) در چنین شرایط سخت و ناگواری برای تحت فشار قراردادن وی آن هم در مقابل دیدگان میلیونها ایرانی و حضور رهبر معظم انقلاب، اتفاقی زشت بود و زننده. برخی چون علی مطهری، فردای آن روز، صراحتاً رییس جمهور را عامل آن اتفاق دانسته و و همگام با دلسوزان و سابقون انقلاب، این اقدام را محکوم کردند.

دوم. متهم کردن شخصیت های برجسته ی نظام، ترویج شعارهای مرموز و حساس کردن جامعه و ایجاد فضای بدبینی نسبت به شخصیت و نهادهای قانونی از سوی برخی حامیان مردان نه چندان پنهان، فرجام عقل پسندی را در انتظار این جماعت نمی نهد و بی تردید ادامه این اوضاع، راه را بر رایزنی نیروهای عقلانی کشور و رفع سوء تفاهم های موجود خواهد بست و همچون پیش، عناصر تند، ماجراجو و احیاناً مشکوک را صحنه گردان خواهد کرد

سوم. درحالی که سال گذشته در بحبوحه ی جنگ سیاسیون بر مسائل ریز و درشت روز ، همه جناح های سیاسی و بسیاری از مسئولین بلند پایه برای کوچکترین مسائل به اظهار نظر می پردازختند،  سکوتی خاص در مورد ماجرای 14 خرداد 89 ، نشان از "غفلتی" نابخردانه داشت.

این سکوت و غفلت و یا تساهل درباره خدشه عده ای عناصر مشکوک به ساحت یادگار امام آنهم در حرم مطهر ایشان نتیجه ای جز این به دنبال نداشت که جریان زاویه دار با آرمانهای امام و انقلاب ، میدان دار شود و حرمت حرم بشکند و زور آزمایی سیاسی اش را نه در عمل که در کلام به نمایش بگذارد .... آن سکوت خاص، نتیجه اش شد آنچه شد...شد آنچه دیدیم...سالی سخت بگذشت.

بازی با کلمات فریبنده و از سویی عدم موضعگیری صریح و قاطعانة ی برخی مقامات ارشد دولتی  در این باره، گمانة همدستی و همداستانی را در ذهن متبادر می کرد و آنچه امسال بوجود آمد، موضع گیری شفاف مردم و دلدادگان به امام و انقلاب بود به جریانی که آرامش را بر نمی تابید و موجودیتش را در "بحران" می بیند.

چهارم. زمانی که احمدی نژاد  همه را دعوت به آرامش و صبوری می کرد، باید اندکی نیز به این نکته می اندیشید که اگر که در مقابل این اقلیت تند خو و بی خرد در سال گذشته می ایستاد و مغرور از توهین به حریف، او را همراه می دید و به برخی حامیانش توصیه می کرد در قبال رخدادها به جای بهره گیری از "عقلانیت سیاسی"، در دام "عصبانیت سیاسی" گرفتار نشوند، بی تردید اوضاع اینگونه نمی شد. هیچ دوست و دلسوزی این وضع را نمی پسندد، اما سخن در راهی است که اینک دوستان برگزیده اند و این که تا چه اندازه این مواضع به رفع نگرانی ها و دغدغه ها و بحران ها در کشور کمک می کند.

نتیجه آنکه آثار و تبعات اقدام سال گذشته و هم مسائل و حوادثی که منجر به اتفاق امسال شد، تا مدتها ذهن و دل جمعی از ملت ایران را مشغول کرده و خواهد کرد. بی تردید، آنها که سال گذشته تمام همت و غیرتشان را صرف برنامه ریزی و تخریب چهره ی نوه امام کردند، از آن حادثه هیجان زده و خوشحال شده بودند. اما قابل پیش بینی بود که این خرسندی و ذوق زدگی چندان قابل دوام نباشد.

روشن بود اگر گروه های سیاسی و عناصر شاخص و تاثیرگذار آن، در پدیده ها و رخدادهای مختلف، سهم و مسئولیت خود در قبال مردم را به خوبی و روشنی ایفا نکنند، تاریخ درس عبرت های تلخی به آنان خواهد داد؛ انجام اقدامات غیرمنصفانه و خلاف مصلحت و اخلاقی سال گذشته، شاید نه همان روز که امروز، نتایج منفی خود را بروز می دهد. جریان هایی که چنین  بر خلاف مصلحت مردم و نظام عمل کردند هدفی ندارند جز آنکه  ، راه روشن پیش رو را به بی راهه ای بی ثمر منتهی  کنند.

و به قول سعدی علیه الرحمه:

خرما نتوان خورد از اين خار که کشتيم  / ديبا نتوان بافت از اين پشم که رشتيم

* مصطفی فقیهی

مدیرمسئول و سردبیر

پی نوشت:

شعار " مرگ بر مشایی" و ... در سخنرانی احمدی نژاد در حرم امام (ره)/احمدی نژاد: مخلص شما هم هستیم، نوبت شما هم می رسد آقای رییس! + فیلم

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

                          
»  مصطفی فقیهی
مدیرمسئول و سردبیر خبرگزاری انتخاب

در حاشیه ی انتشار تصاویر منتسب به دختر میرحسین ؛ ذبح اخلاق - مصطفی فقیهی

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

روایت است که پیغمبر اكرم ( ص ) ، در حضور اصحاب فرمود: «الا اخبركم بشر الناس» آیا به شما خبر ندهم كه بدترین مردم كیست؟ گفتند: «بلی یا رسول الله». فرمود: بدترین مردم آن كسی است كه خیر خودش را از دیگران منع می كند و هر چه دارد تنها برای خودش می خواهد. آن هایی كه حاضر بودند، گمان كردند با این مقدمه دیگر بدتر از این افراد كسی نیست.

ایشان اضافه کردند: آیا می خواهید به شما بگویم از این بدتر كیست؟ صنف دیگری را ذكر فرمود. اصحاب گفتند: خیال كردیم بدتر از این گروه دوم دیگر كسی نیست.پیامبر فرمود: آیا می خواهید از آن بدتر را به شما بگویم كیست؟

اصحاب متعجب شدند و به یکدیگر نگاه کردند و پرسیدند: مگر بدتر ازاینها هم هست؟ آنگاه، پیامبر صنف سوم را فرمود: بدتر از این افراد، مردمان بد زبان و تهمت زنندگان هستند.

خداوند حکیم قرآن نیز می فرماید: «وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطیئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَریئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتانًا وَ إِثْمًا مُبینًا»؛ «و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بی گناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناهِ آشکاری بر دوش گرفته است.»¹

یکی از مسائلی که در قرآن کریم بسیار بر آن تأکید شده و گناهی بسیار بزرگ به حساب آورده شده است، تهمت زدن خصوصاَ تهمت زدن به زنان است: «إِنَّ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ»؛ « کسانی که زنان پاکدامن و بی ‏خبر (از هرگونه آلودگی) و مؤمن را متهم می ‏سازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند و عذاب بزرگی برای آنهاست.² «یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ»؛ «در آن روز زبان ها و دست ها و پاهایشان بر ضدّ آنها به اعمالی که مرتکب می ‏شدند گواهی می ‏دهد.»³

همچنین می فرماید: «وَ الَّذینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتانًا وَ إِثْمًا مُبینًا»؛ «و آنان که مردان و زنان با ایمان را به خاطر کاری که انجام نداده ‏اند آزار می ‏دهند؛ بار بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیده‏ اند.»⁴

مجازات تهمت در دنیا و آخرت

خداوند در قرآن می فرماید: «وَ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانینَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَدًا وَ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ إِلاَّ الَّذینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ»؛ «و کسانی که آنان پاکدامن را متهمّ می ‏کنند، سپس چهار شاهد(بر مدّعای خود) نمی ‏آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید؛ و آنها همان فاسقانند، مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را می ‏بخشد)؛ زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است.

.........

با این اوصاف و فرض این تصور که "اساساً فرزند میرحسین موسوی از چنین تصاویر بی اطلاع باشد" و در شرایطی که "نقل چنین خبر و ادعایی" (با فرض مواردی که اشاره شد) در هر محفلی گناهی است نابخشودنی؛ چگونه می توان به بهانه اختلاف سیاسی، تصویر فردی را که اولاً: از قطعیت آن مطلع نیستید / ثانیا: نقشی در طرفین درگیری ندارد / ثالثا: آبرو و حیثیت دختری مسلمان، نقل محافل شده، منتشر کرد؟

و نکند منتشرکنندگان این تصاویر، کلید بزنند فاز تازه ی چنین بی اخلاقی ها و ناجوانمردانگی ها؛ که آنگه، در این بازار بی حیثیتی، آبرو به سان متاعی ناچیز و بیقدر، در هر جا و زمانی، خرید و فروش می شود ....

چه نیک گفت مولوی که:

این جهان جنگ است کل چون بنگری / ذره با ذره ، چو دین با کافری

* مصطفی فقیهی

مدیرمسئول و سردبیر