محمد حسن فرهمند نیا

خانواده هایی که فرزندشان از یک مقطع تحصیلی وارد مقطع دیگری می شود، به دنبال مدرسه خوب  و با کیفیت (هم از لحاظ آموزشی و انگیزه بالای معلمان برای تدریس و هم فضای مناسب فیزیکی) می گردند. خانواده ها متناسب با سطح درآمد خود به مدارس دولتی معروف، مدارس شاهد، مدارس غیرانتفاعی صاحب آوازه در سطح شهر، مدارس غیر انتفاعی معروف در منطقه، مدارس غیرانتفاعی سر کوچه،  مراجعه کرده و با مدیر و ناظم این مدارس در زمینه کیفیت آموزش در آن مدرسه ها صحبت می کنند. تصویب بسته حمایتی از مدارس غیردولتی در وزارت آموزش و پرورش و ابلاغ آیین نامه اجرایی آن به مدارس، تردیدهای جدی در مورد تحقق عدالت آموزشی را افزایش داده است. سیاست‌های این بسته نشان می‌دهد که «واگذاری مدارس به بخش خصوصی» با سرعت بالایی افزایش می‌یابد. در همین راستا وزیر آموزش و پرورش نیز وعده داده که طی یکی دو سال آینده، تعداد مدارس غیردولتی کشور ۵۰ درصد رشد خواهد داشت به نحوی که تعداد این مدارس از ۸ درصد به ۱۲ درصد کل مدارس کشور می‌رسد. با وجود اینکه هدف مسئولین آموزش و پرورش از این تصمیمات، خیرخواهانه و در جهت بهبود کیفیت تعلیم و تربیت در مدارس دولتی است اما این سیاست، عملاً زنگ خطری است که عدالت آموزشی را خدشه  دار می کند.واقعیت اینست که ، بهینه‌سازی مدیریت منابع مالی و بهبود کیفیت نظام مدیریت مدارس دولتی از سوی مسئولان امر جدی گرفته نشده ودر این مدارس نه تنها ،"استعداد و تلاش" دانش‌آموزان تنها ملاک توزیع امکانات و دسترسی به فرصت‌های آموزشی  نمی باشد، بلکه اداره‌ی مدارس به گونه‌ای است  که باعث ایجاد وتولید طبقات اجتماعی شده است. در این مقال،مدارس غیر انتفاعی -که سازوکارهای خودش را دارد ودارای معایب و محاسن نیز هست و در حال حاضربسیاری از این مدارس از حالت غیر انتفاعی به انتفاعی تغییر مسیر داده اند - مورد بحث ما نیست  ودر زمانی دیگر به آن پرداخته خواهد شد. اما در مدارس دولتی که انتظار می رود حمایت های بیشتری از لحاظ کیفیت آموزشی توسط مدیر و معلمان انجام شود اما متاسفانه،رضایت خانواده هااز اینگونه مدارس هر سال کمترو کمتر می شود.به طوریکه ،سطح نازل آموزش در مدارس دولتی به دلایلی مانند دو نوبتی بودن مدارس(البته در برخی نقاط)، تراکم بالای دانش آموز در کلاس های درس، بی‌انگیزگی و کم کاری معلمان و ضعف مدیریت مدرسه ،باعث شده است ،که خانواده ها ،نگران آینده فرزندانشان شده وبه دنبال مدارس غیر دولتی غیرانتفاعی-شما بخوانید انتفاعی-بروند. تعداد کمی دانش‌آموز از طریق آزمون های سخت در مدارس تیزهوشان و مدارس نمونه دولتی پذیرفته می شوند اما پیدا کردن مدرسه غیردولتی مناسب برای بقیه کار آسانی نیست. ریشه اصلی مشکل اینجاست که سال به سال تعداد بیشتری از خانواده ها اعتماد خود را به کارآمدی مدارس دولتی از دست می دهند و دنبال مدرسه جایگزین غیر دولتی می روند، اما این کار برای طبقه متوسط فرهنگی جامعه در شرایط کنونی مانند رفتن دنبال سراب و نتیجه آن سرخوردگی است. در آموزش و پرورش رضایت دانش آموز و اولیاء مهم ترین شاخص کارآمدی است که باید با برنامه ریزی صحیح و کارشناسی ، این رضایت حفظ شود وبواسطه سیاست های جامع و کامل و در عین حال عدالت گونه آموزش و پروش  دغدغه های خانواده ها کاسته شود.

  کوتاه سخن اینکه ، آموزش و پرورش باید با نظارت بر کیفیت کار در مدارس دولتی و ایجاد انگیزه خدمت در معلمان و مدیران و برگزاری دوره های ضمن خدمت برای نوسازی معلومات معلمان، به نیازهای آموزشی خانواده‌ها پاسخ داده و اعتماد جامعه به مدارس دولتی را بازگرداند. یکی از این راه ها احیای مدارس نمونه مردمی است که در واقع راهی است برای به تحرک واداشتن مدارس دولتی و یکی از راه های  دیگراینکه  مشارکت مردم در اداره‌ی آموزش و پرورش به نحوی فعال گردد که هدف و حاصل آن شکوفایی تمام استعدادهای کشور باشد نه اینکه با ناامید شدن خانواده ها و والدین از میزان کیفیت مدارس دولتی و پناه بردن به مدارس غیر انتفاعی ،مشارکت مردم به تجاری‌سازی نهاد تربیت بیانجامد و‌ دستاویزی برای فزونی ثروت مالکان مدارس غیردولتی باشد.   

 

 

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا