بالاخره خوب است يا بد؟ ميراث سنتي مان است يا چيزي كه مصرفش باعث كلي بيماري و ضرر و زيان مي شود؟ قليان اين روزها جمع اضداد است. هر دوي اين ها را با هم دارد و به همين دليل است كه تصميم گرفتن درباره اش براي مسوولان سخت شده. تا جايي كه يادمان است قليان هيچ وقت در خانواده هاي ايراني قبح سيگار را نداشته؛ بنابراين طبيعي است كه جوان ها هم بدون اين كه از چشم غره ها و گيردادن هاي خانوادگي بترسند با خيال راحت قليان بكشند. اما از آن طرف متخصص ها مي گويند مضرات قليان براي سلامت اگر از سيگار بيشتر نباشد كمتر نيست. همين قضيه و اين كه دولت در چند هفته گذشته تلاش هايي را براي ممنوعيت استفاده عمومي از قليان آغاز كرد ـ و اختلاف نظرها كار را به مجلس هم كشاند ـ باعث شد موضوع ويژه اين هفته را به قليان و حاشيه هايش اختصاص بدهيم.
 
بحث بر سر آزادسازي يا ممنوعيت استفاده از قليان همچنان ادامه دارد
 
همه آتش ها زير سر قليان است
 
۱۴‎/۱ درصد نوجوانان۱۳ تا 15 ساله قليان مصرف مي كنند و 70درصد مصرف كنندگان قليان زير بيست سال اند
 

محمدمهدي حاجي پروانه
محسن جوان هجده ساله اي است كه عصر پنج شنبه هر هفته با دوستانش به سفره خانه اي در خيابان ولي عصر مي آيند و قليان مي كشند و البته تا به حال هيچ كدامشان يك بار هم لب به سيگار نزده  اند.
او قليان كشيدن را نوعي تفريح مي داند و مي  گويد: هر هفته با شش هفت نفر از بچه ها دور هم جمع مي شويم و قليان مي كشيم، شوخي مي كنيم، جوك مي گوييم و بعد دسته جمعي مي رويم استخر.
محسن فقط تنباكوي ميوه اي را مي پسندد : يك بار به سرم زد كه تنباكوي خوانسار بكشم اما با همان پك اول، چنان به سرفه افتادم كه تا نيم ساعت نفسم درست و حسابي سر جايش نيامد.
او درباره طرح ممنوعيت استفاده از قليان در قهوه خانه ها مي گويد: در اين يك ماه كه اين طرح به اجرا درآمده بود، اصلا به اين جا نيامديم. اما هر كدام يك قليان در خانه براي اين روزها كنار گذاشته ايم.
هيچ كس تصورش را هم نمي  كرد كه چند تكه زغال، مقداري تنباكو و چند سي سي آب، اين همه سروصدا به پا كند و روزي به بحث روز جامعه تبديل شود. ممنوعيت استفاده از قليان، همانند ديگر مواد دخاني، همان قدر در رسانه ها سروصدا كرد كه لغو ممنوعيت آن و آزادسازي استعمال دخانيات در قهوه خانه ها و سفره خانه هاي سنتي.
دردسرهاي قليان كشيدن
دوشنبه اول تيرماه 84 سرانجام با پافشاري و توصيه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، مصرف قليان در اماكن عمومي ممنوع اعلام شد و نيروي انتظامي مامور اجراي اين قانون جريمه نقدي و توقيف قليان هم به عنوان مجازات متخلفان از اين قانون در نظر گرفته شد.
حسن آذري پور عضو كميته كشوري كنترل دخانيات وزارت بهداشت در همان زمان، ممنوعيت استعمال دخانيات اعم از سيگار و قليان را به مصوبه دولت در سال 1376 ربط داد و درباره مضرات قليان و نامرغوب بودن تنباكو گفت: تنباكويي كه در قليان مصرف مي شود، آن قدر نامرغوب است كه حتي در سيگار هم قابل استفاده نيست. به همين دليل، آن را با 15 يا 16 نوع ماده شيميايي به نام سس و اسانس ميوه تركيب مي كنند و به اسم توتون ميوه اي مي فروشند كه اين امر، بيماري زايي دود آن را چند برابر مي كند.
انجمن ها و تشكل هاي مبارزه با موادمخدر نيز از ديگر حاميان اين طرح بودند و طي مصاحبه هاي مختلف، از زيان هاي كشيدن قليان صحبت كردند.
دكتر مسجدي دبيركل جمعيت مبارزه با استعمال دخانيات گفت كه تنباكوي قليان هاي مصرفي كشور را مورد آزمايش قرار داده  اند و رشد ميكروب آسپژيلوس و 2 نوع كوكسي گرم مثبت را مشاهده كرده اند.
دكتر آذري ، عضو هيات مديره انجمن زندگي بدون دخانيات هم از آمار هفتاد درصدي مصرف كنندگان زير بيست سال قليان سخن گفت و از اعتيادآور بودن نيكوتين قليان: ميزان نيكوتين در قليان، 10 برابر از هروئين اعتيادآورتر است.
آمارهاي ارائه شده توسط او، حكايت از مصرف 1/14 درصدي قليان توسط نوجوانان سيزده تا پانزده ساله مي داد كه از اين تعداد، 9/18 درصد را پسران و 9/9 درصد را دختران تشكيل مي دادند.
قليان فقط براي مردان!
همان روزها شايع شد كه در قهوه خانه ها و سفره خانه ها، براي مدتي محدود فقط مردان اجازه كشيدن قليان خواهند داشت.
روزنامه شرق ، روز دوم تيرماه نوشت: ... به طور آزمايشي به صاحبان اماكن عمومي اجازه داده شده كه براي مدتي محدود، اتاق هاي خاصي را منحصرا براي استفاده مردان از قليان اختصاص دهند.
اين خبر، البته آن قدر بحث برانگيز بود كه بلافاصله تكذيب نيروي انتظامي را در پي داشت. سردار مرتضي طلايي فرمانده نيروي انتظامي تهران بزرگ به خبرنگار ميراث خبر گفت: نيروي انتظامي به هيچ وجه در مورد دستور ممنوعيت استفاده از قليان در مكان هاي عمومي، دخل و تصرف نكرده  است. در نتيجه ممنوعيت استعمال قليان در مكان هاي عمومي براي زن و مرد به طور يكسان اجرا مي شود.
او به خبرنگاراني كه نسبت به جمع آوري قليان ها و برخورد با متخلفان سوال مي كردند، گفت: به طور كلي، روح حاكم بر برنامه هاي نيروي انتظامي، پيشگيري و كنترل است نه مقابله و برخورد. در مورد طرح ممنوعيت استفاده از قليان هم نيروي انتظامي نقش اجرايي دارد و طبق وظيفه قانوني خود اين طرح را اجرا مي كند. ضمن اين كه كشيدن يا نكشيدن قليان مردم به ما ارتباطي ندارد و اين، وزارت بهداشت است كه در اين مورد تصميم مي گيرد.
قدمت چهارصدساله
همان قدر كه قانون ممنوعيت قليان كشي طرفدار داشت، در اين سوي ماجرا، جمع طرف داران آزادسازي كشيدن قليان هم كم تعداد نبود.
عـــلي هـاشمي مــشاور رئيس جمهور و دبير كل ستاد مبارزه با موادمخدر به ايرنا گفت: ممنوعيت مصرف قليان، مصوبه ستاد مبارزه با موادمخدر نبوده و اين ستاد، مسووليتي درباره قليان ندارد. اما پيامدهاي اين نوع تصميم گيري به ما مربوط مي  شود. به نظر من هيچ نيازي به برخورد شديد با مساله قليان نيست و نبايد به دليل آلودگي تنها يك درصد تنباكوها، همه را از استعمال آن محروم كنيم.
هاشمي در ادامه به خطر اين محدوديت ها اشاره كرده و گفته است: اگر تعدادي از قهوه خانه هاي متخلف، تنباكوي آلوده مصرف كردند، ما نبايد همه قهوه خانه ها را ببنديم و يا قليان را ممنوع كنيم. زيرا ايجاد محدوديت درباره قليان به عنوان يك تفريح حداقل براي جوانان، موجب گرايش آنان به موادمخدر مي  شود.
حسين مرعشي رئيس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، يكي ديگر از مخالفان جدي اين قانون بود كه قدمت چهارصد ساله قليان را در اثبات سنتي بودن آن مثال مي آورد. او قليان را جزئي از ميراث فرهنگي مي دانست و قليان كشي را يك سنت قديمي.

در همين حال، دكتر عليرضا ترابي هم گفت: قليان، وسيله اي است براي جمع بودن، گفتن و خنديدن و مثل سيگار انفرادي نيست. ضمن اين كه افزايش ضربان قلبي كه قليان به فرد مي دهد، او را گوش به زنگ تر و هوشيارتر مي كند؛ آسيب جدي به ذهن نمي زند، شخص را از انزوا جدا كرده و به جمع مي آورد.
او از منظر جامعه شناسي نيز به قضيه با ديد مثبت نگاه مي كند: آيين درست كردن قليان، خود براي بعضي از مردم و جوانان لذت بخش است. اصلا قليان دليلي مي شود كه بعضي از جوانان، تعطيلات خود را در كوه و بيابان سپري كنند.
پافشاري مرعشي و همراهانش بر آزادسازي مجدد مصرف قليان، بالاخره يك ماه بعد نتيجه داد و با اصلاح تبصره ماده يك آيين نامه ممنوعيت استعمال و عرضه سيگار و ساير مواد دخاني در اماكن عمومي، قهوه خانه ها و رستوران هاي سنتي، مجاز به عرضه سيگار و مواد دخاني از جمله قليان شدند تا نظر سازمان ميراث فرهنگي براي جذب گردشگران بدين وسيله تامين شود.
تسامح و تساهل قلياني
وقتي قليان هاي رانده شده، دوباره از پستوي قهوه خانه ها و سفره خانه هاي سنتي سر برآوردند، باز هم صداي مخالفان قليان كشي بلند شد.
اين بار، نوبت وزير بهداشت بود كه وارد عمل شود. پزشكيان در گفت وگو با خبرنگاران، مصوبه اخير دولت در اين مورد را اشتباه و غيرقابل قبول دانست و گفت: در بيشتر كشورهاي جهان، كشيدن سيگار در مجامع عمومي ممنوع است و اين موضوع، ربطي به دين و فرهنگ و نژاد ندارد.
عباس تقي زاده رئيس ستاد شهر سالم و فرهنگسراي سلامت نيز با اشاره به وجود چهارصد نوع سم  كشنده در دود قليان، به خبرگزاري فارس گفت: تصميم گيران آزادسازي مصرف قليان، با سلامت مردم بازي مي كنند. در بحث مصرف سيگار و دخانيات از جمله قليان، تساهل و تسامح معنا ندارد. چون اين مواد مضر هستند و كساني كه مصرف آن را آزاد اعلام مي كنند، بايد بدانند كه هميشه در تصميم گيري هايمان بايد رويكردي مبتني بر سلامت وجود داشته باشد.
كميسيون فرهنگي مجلس نيز سكوت خود را شكست و غلام رضا ميرزايي عضو اين كميسيون به خبرنگار فارس گفت: كساني كه به مصرف قليان براي جذب گردشگر توصيه مي كنند، مي توانند به جاي سفارش براي مصرف اين ماده مضر، از ابزارهاي ديگري مانند رواج صنايع دستي و موادغذايي استفاده كنند.
ميرزايي مساله سنتي بودن قليان را نيز به چالش كشيد: اگرچه برخي معتقدند از مصرف قليان به دليل سنتي بودن آن نبايد جلوگيري شود، اما بايد بدانند هر مساله اي هر چند سنتي، مي بايست با مسايل روز و جامعه سنجيده شود كه آيا استفاده از آن به صلاح جامعه و مردم هست يا نه؟ و در ادامه، خودش پاسخ اين سوال را داده بود كه: در حال حاضر، قليان در جامعه ما برچيده شده و جايگاهي ندارد. لذا نبايد به آن پرداخته شود.
نماز جمعه و طوماري عليه قليان
دامنه مخالفت ها تا آن جا ادامه يافت كه جمعيت مبارزه با استعمال دخانيات، به طور جدي وارد عمل شد و محمدرضا مسجدي دبير اين تشكل از تهيه يك طومار براي مخالفت با مصوبه لغو ممنوعيت استعمال سيگار و قليان، در محل برگزاري نمازجمعه تهران خبر داد.
مسجدي از توافق هيات مديره جمعيت با ستاد برگزاري نماز جمعه تهران خبر داد و از نمازگزاران جمعه چهاردهم مردادماه دعوت كرد تا در اعتراض به اين قانون، پاي اين طومار را امضا كنند.
از سوي ديگر، روزنامه جمهوري اسلامي به نقل از حسين مرعشي كه پيشنهاد دهنده اين طرح بود، آورده كه: هدف سازمان ميراث فرهنگي از اصرار و پيشنهاد لغو ممنوعيت استعمال قليان در سفره خانه ها به هيات دولت، اين نبوده كه كشيدن قليان را تشويق كنيم. بلكه علت، اين بود كه افرادي كه از سال هاي گذشته قهوه خانه هايي داير كرده  اند، با اين كار متضرر خواهند شد.
او در ادامه در پاسخ به اين سوال كه آيا توصيه هاي پزشكان درباره عدم مصرف دخانيات را ناديده گرفته، چنين پاسخ عجيبي داد: پزشكان تا به حال توضيح نداده  اند خداوند، تنباكو را براي چي خلق كرده است؟!
ديدگاه هاي مهرانگيز مروتي از اعضاي كميسيون بهداشت و درمان مجلس، پاياني موقت بود بر اين بحث هاي جنجالي: برخورد با استعمال دخانيات بايد كارشناسانه و به دور از احساسات باشد. چون هر نوع برخورد سلبي و توام با منع و جلوگيري، باعث حريص تر شدن مردم و به خصوص جوانان مي شود.
اما نگراني هاي آذري پور و كميته كشوري كنترل دخانيات وزارت بهداشت همچنان ادامه دارد. در گزارشي كه روزنامه ايران منتشر كرده است، نگراني هاي او از وضع موجود، اين گونه بيان مي شود: با وجود اين كه ايران از جمله كشورهاي مهم و موثر در زمينه تنظيم لايحه جامع كنترل دخانيات است و همچنين جزو نخستين كشورهاي امضاكننده آن بوده است، اما هنوز پس از گذشت بيش از يك سال، اين لايحه به تصويب نرسيده است. وي در عين حال از پيگيري قانون ممنوعيت استفاده از قليان، در مجلس شوراي اسلامي خبر داد و ابراز اميدواري كرد كه اين قانون به صورت كلي تصويب شود. پزشكان، قليان را علت اصلي ابتلا به بيماري هاي ريوي، تنگي نفس، آسم، زايمان زودرس، زخم معده و... مي دانند.
به نظر مي رسد مصوبه مجلس و مخالفاني كه قليان در ميان مسوولان دولتي دارد به زودي تكليف ماجرا را روشن كند. آن وقت شايد تعداد جوان هايي كه سرطان مي گيرند كم تر شود. البته اگر اين جوان ها براي روزمبادا در خانه شان قليان نگه نداشته باشند.
 

ممنوعيت قليان از شاه عباس تا وزارت بهداشت
 
تنباكو! مرده شور تو را ببرند كه...
 
در زمان ناصرالدين شاه قاجار قليان به حرمسراي شاه نيزراه يافت و ميان زنان حرمسرا محبوبيتي دوچندان يافت
 
 
 
يك شيلنگ بلند يا ني چوبي، يك كوزه شيشه اي يا سفالي و يك سرك سفالي براي نگه داشتن زغال هاي گداخته، همه آن چيزي است كه از دوران سلسله صفويه تا به امروز، با نام قليان شناخته مي شود.
ايران و اختراع قليان
تاريخ قطعي ورود تنباكو به ايران را نمي توان تعيين كرد. ولي بي شك توتون و تنباكو همراه با دست اندازي پرتغالي ها به خليج فارس (913 هجري قمري) به ايران وارد گرديده است. اما طرز استفاده توتون و تنباكو در ايران تغيير يافت و ايرانيان برابر ذوق خود، لوازمي براي دودكشي ايجاد كردند.
چه كنيم، عادت شده است
قليان وسيله اي كاملا جديد و ابتكاري بود و اروپاييان از آن هيچ گونه اطلاعي نداشتند. اين بي اطلاعي را مي توان از شرحي كه تاورنيه و شاردن از قليان داده اند، درك كرد.
تاورنيه مي نويسد: ايرانيان تنباكو را با دستگاهي كاملا اختصاصي مي كشند. در كوزه گلي دهان گشادي به قطر سه انگشت، تنه قلياني از چوب يا نقره كه سوراخي در وسط دارد قرار مي دهند، و بر سر آن مقداري تنباكوي نم دار با كمي آتش مي گذارند، و در زير قليان سوراخ ممتدي است كه در حالي كه نفس را بالا مي كشند، دود تنباكو با شدت از امتداد سوراخ پايين آمده و داخل آب كه به رنگ هاي مختلف مي آميزد داخل مي شود. ايرانيان زن و مرد، به طوري از جواني عادت به كشيدن تنباكو كرده اند، كه كاسبي كه بايد روزي پنج شاهي خرج كند، سه شاهي آن را به مصرف تنباكو مي رسانند. بعضي ها خود اقرار دارند كه استعمال اين قدر دود براي آن ها مضر است اما مي گويند چه كنيم عادت شده است.
همجواري شمشير و قليان
تنباكو را از بغداد و كردستان مي آوردند و تجار انگليسي نيز از اروپا و امريكاي شمالي آن را وارد ايران مي كردند. در اصفهان هم دكان هاي تنباكوفروشي از كيسه هاي توتون و تنباكو انباشته بود. در اواخر پادشاهي شاه عباس، كشيدن قليان و چپق به قدري مرسوم شده بود كه اعيان و سران دولت، حتي در سواري، سفر و گردش قليان همراه مي بردند و همچنان سواره مي كشيدند.
نمونه اين وضع قليان كشيدن را مي توان در مسافرت محمدرضا بيگ سفير شاه سلطان حسين به دربار لويي چهاردهم ديد. محمدرضا بيگ در تمام مجالس رسمي، قليان خود را زير لب داشت، و هميشه دو افسر ايراني در ركاب او حركت مي كردند كه يكي حامل قليان، و ديگري حامل شمشير او بود.
تنباكويي از جنس پهن
در تاريخ آمده است كه: شاه  عباس با تنباكو و قليان مخالف بود و سعي فراوان كرد كه اين عادت تازه را از ايران براندازد. نوشته اند كه شاه عباس يك روز كه جمعي از سران كشور در مجلسي ميهمان وي بودند، دستور داد تا همه سرقليان ها را از پهن خشك و كوبيده اسب چاق كردند و براي سرداران و ميهماناني كه قليان مي كشيدند، به مجلس آوردند. سپس رو به ايشان كرد و گفت: ببينيد كه اين تنباكو چطور است؟ آن را وزير همدان براي من فرستاده و مدعي است كه بهترين تنباكوي دنياست. همه كشيدند و تعريف كردند و به سليقه وزير همدان آفرين گفتند. آن گاه شاه رو به قورچي باشي كرد و گفت: ميل دارم عقيده خود را بي تعارف بگويي. قورچي باشي گفت: به سر مقدس قبله عالم كه از هزار گل، خوشبوتر است. شاه نظري به تحقير بر او افكند و گفت: مرده شوي چيزي را ببرد كه نمي توان آن را از پهن تشخيص داد.
قليان در حرمسرا
در زمان قاجارها هم دوباره كشيدن قليان رونق گرفت و حتي شاه صفي جانشين او نيز قليان مي كشيد.
پس از مرگ شاه عباس، بار ديگر جاذبه قليان مردم را به سمت خود كشيد و مصرف قليان عموميت يافت تا حدي كه در زمان ناصرالدين شاه قاجار، قليان به حرمسراي شاه نيز راه يافت و ميان زنان حرمسرا محبوبيتي دوچندان يافت. نقش چهره شاهان قاجار روي كوزه هاي شيشه اي، هنوز هم قليان هاي قديمي و عتيقه را متمايز مي كند.
مبارزه با قليان
سير تاريخي استفاده از قليان، چه زماني كه با تنباكوي معروف خوانسار و آتش گردان هاي بزرگ چاق مي شد و چه حالا كه با تنباكوي ميوه اي دو سيب و ذغال هاي آماده و بزرگ و ني چه هاي پلاستيكي در اختيار مشتريان قرار مي گيرد، نشان از محبوبيت بي چون و چراي اين تفنن دودي در ميان مردم دارد. هر چند وقايعي مثل دستورات شاه عباس، قيام تحريم تنباكوي ميرزاي شيرازي و يا حتي توصيه وزارت بهداشت براي جمع آوري قليان، مدتي آن را از دسترس مردم دور كند.
 
 
قليان كشيدن رفتاري مضر براي سلامت
 
 
علي رضا احمدوند
افراد قلياني بيش ازميانگين جامعه درگير سوء مصرف سيگار، الكل، داروهاي روان گردان و حتي مواد مخدر مي شوند
كشمكش بر سر آزاد يا ممنوع كردن قليان خصوصا براي جوانان، آن را به يك معضل تبديل كرده است. در اين ميان نبايد از اثرات اثبات شده و مضر آن بر سلامت افراد غافل ماند:
۱. تركيب توتوني كه براي كشيدن قليان به كار مي رود، متغير است و هيچ استانداردي براي آن وجود ندارد. ضمنا مواد افزودني براي طعم دادن به آن، جزو تركيبات شيميايي ناشناخته هستند كه معلوم نيست پس از سوختن، چه مواد سمي ديگري هم توليد مي كنند.
۲. ميزان توتوني كه براي هر بار كشيدن قليان مصرف مي شود، معمولا 20- 10 گرم است. در دود قليان، درصد بالايي از منواكسيدكربن، سموم حاصل از نيكوتين، تار (يا همان دوده) و فلزات سنگين وجود دارد. متاسفانه برخلاف تصور عمومي، رد شدن دود از بين آب، درصد بسيار بسيار پاييني از مواد سمي (آن هم فقط انواع محلول در آب) را جذب مي كند. غلظت مواد ذكر شده، در بسياري از موارد حتي بيشتر از دود سيگار است. دليل اين مساله، مجاورت توتون با گرماي داغ زغال و تفاوت نحوه سوختن آن با سيگار است كه سموم بيشتري توليد مي كند.
۳. تمام اثرات مضر دود سيگار در دود قليان هم ديده مي شود: انواع بدخيمي ها و سرطان ها (خطر سرطان ريه، دو برابر نسبت به آن هايي كه قليان نمي كشيده اند، بالاتر است)، اختلال عملكرد ريه ها و تنفس، كاهش وزن نوزاد هنگام تولد (براي زنان باردار كه اين خطر، دو برابر بيشتر از ميانگين زنان جامعه است)، آسم و برونشيت و بسياري موارد ديگر.
۴. از مضرات ديگر مي توان به احتمال انتقال بيماري هاي عفوني به دليل استفاده مشترك از لوله دهاني قليان اشاره كرد؛ به خصوص بيماري هايي كه از راه دست، دهان يا رعايت نكردن بهداشت فردي منتقل مي شوند (اسهال هاي عفوني، هپاتيت A و B و C، هليكوباكتر پيلوري (عامل زخم معده)، سل، ويروس تبخال، ويروس هاي تنفسي و از اين قبيل).
۵. مطالعات مي گويند كه كشيدن قليان معمولا با كشيدن سيگار و مصرف الكل همبستگي دارد، يعني افراد قلياني به مراتب بيش از ميانگين جامعه درگير سوء مصرف سيگار، الكل، داروهاي روان گردان و حتي مواد مخدر مي شوند.
۶. ارتباط بين ميزان كشيدن قليان و خطر بيماري، افزايشي است (اصطلاحا dose-response است)؛ يعني هر چه قليان بيشتر، بيماري هم بيشتر.
۷. افزايش فشارخون سيستولي و دياستولي (اصطلاحا ماكزيمم و مينيمم) و ميانگين فشار و ضربان قلب پس از كشيدن قليان، اثبات شده است.
۸. افزايش تعداد گلبول هاي سفيد مهاجم و آنيون هاي اكسيدكننده كه مي تواند منجر به آسيب و در نهايت، بيماري انسدادي مزمن در ريه شود.
۹. ارتباط بين نازايي زوج ها با كشيدن قليان توسط شوهر هم نشان داده شده است. اين مطالعه در مصر انجام گرفته است.
 
گفت وگو با دكتر پرويز رزاقي، روانشناس
 
قليان كشيدن نياز نيست اعتياد است
 
 
آيا قليان اعتيادآور است؟ چه چيز قليان را بين جوانان محبوب كرده است و اگر ممنوعــيت قــليان كشيدن در سفره خانه ها و قهوه خانه ها اعمال شود، آيا جاي خالي قليان احساس مي شود؟ علم روان شناسي اجتماعي مثل هميشه به سوالات ما پاسخ مي دهد. با دكتر پرويز رزاقي، روان شناس و مشاور در امور ترك اعتياد در اين باره گفت وگويي كرده  ايم:
آقاي دكتر! چرا قليان در طول چند سال اخير بين جوانان شايع شده است؟
چون قليان يك نماد ملي و سنتي در فرهنگ ماست و هيچ وقت جامعه با آن برخورد نكرده است. يعني هميشه در آداب و رسوم و سنن ايراني، ردپاي قليان وجود داشته و هيچ وقت مثل يك ماده دخاني يا ماده مخدر به آن نگاه نشده است. قليان كشيدن از قديم الايام در خانواده  هاي ايراني رواج داشته و هيچ وقت هم با سرزنش و نكوهش مواجه نشده است و همين عدم تنبيه از طرف خانواده و جامعه موجب گسترش آن شده است. از طرف ديگر، افراد قليان را يك تفريح و نوعي بازي قلمداد مي كنند و در ابتدا آن را جدي نمي گيرند. در حقيقت حتي فكرش را هم نمي كنند كه قليان ممكن است موجب اعتياد يا مشكلات بهداشتي شود. بعد ديگر قضيه هم جذابيت فرم و نحوه استعمال قليان است كه براي جوان ها يك نوگرايي محسوب مي شود. در چند سال اخير با رواج اين پديده در سفره خانه ها، جوان هايي كه آشنايي چنداني هم با قليان كشيدن نداشتند، جذب آن شدند و چون قليان با ساير موادي كه ديگران استفاده مي كردند تفاوت چشم گيري دارد، به عنوان نوعي ژست متفاوت، جاي خود را بين جوانان باز كرد.
اين ها تقويت كننده هاي مثبتي است كه موجب تكرار رفتار قليان كشيدن توسط جوان ها مي شود و چون تقويت كننده هاي منفي مثل تنبيه و سرزنش به آن صورت وجود ندارد، طبيعتا گسترش پيدا مي كند.
آيا قليان كشيدن به اعتياد تبديل مي شود؟
البته رفتار قليان كشيدن يك رفتار پيچيده است كه بلافاصله فرد را معتاد نمي كند و در درازمدت، اثرات سوء اش مشخص مي شود. جالب است بدانيد كه قليان به دو شكل ايجاد اعتياد مي كند: اعتياد جسماني و اعتياد رواني. در اعتياد جسماني، مواد دخاني تنباكو باعث نشئگي و در نتيجه اعتياد مي شود كه معمولا فرد در همان سطح قليان متوقف نمي شود و كم كم به سيگار، حشيش، ترياك و مواد توهم زا روي مي آورد كه ناشي از تنوع طلبي و جست وجوي نشئگي در سطوح بالاتر است. اما در حالت وابستگي رواني، فرد به تكرار رفتار قليان كشيدن عادت مي كند؛ مثل شخصي كه معتاد به اينترنت است. توجه كنيد كه در اين حالت، بيشتر وابستگي به وجود مي آيد تا اعتياد. فرق اين دو در اين است كه فرد وابسته مي شود يا به عبارتي، فراواني رفتاري در او زياد مي شود و حذف آن رفتار در او مشكل مي شود؛ اما اگر هم حذف شود، زندگي اش مختل نمي شود و در شخصيت و فرديتش تاثير چنداني نمي گذارد. اما همين فرد هنگامي كه معتاد مي شود، زندگي اجتماعي، فردي، شغلي و عاطفي اش كاملا تحت تاثير ماده يا رفتار اعتيادآور قرار مي گيرد و اگر او را از آن ماده يا رفتار منع كنيم، اختلالات جدي در تمام امور زندگي اش ايجاد مي شود.
پس با اين حساب اگر وابستگي رواني به قليان را قبول داشته باشيم، بايد استدلال مدافعان مصرف قليان در سفره خانه هاي سنتي را بپذيريم كه اگر مواد دخاني و مضر تنباكو را حذف كنيم، قليان كشيدن ضرري نخواهد داشت.
بله اگر اعتياد افراد صرفا رواني باشد و به رفتار قليان كشيدن وابسته شده باشند، اين روش مي تواند از اعتياد جسماني آن ها جلوگيري كند، ولي آن ها به لحاظ روحي همچنان وابسته مي مانند و مشكلات بهداشتي ناشي از مصرف جمعي قليان هم حل نمي شود.
سفره  خانه ها چقدر در رواج قليان كشيدن جوان ها تاثير داشته  اند؟
سفره خانه ها بيشتر يك فضاي رواني اجتماعي را ايجاد مي كنند كه براي مصرف قليان مناسب است. مثلا جوان وارد فضاي آرامي مي شود كه موسيقي در آن طنين انداز است، كفشش را در مي آورد و روي تخت مي نشيند و همراه دوستانش قليان مي كشند و چاي و ميوه مي خورند. يعني سفره خانه ها امكان و موقعيت را براي جوانان فراهم مي كنند تا يك محفل داشته باشند و در آن جا قليان بكشند. اما مساله اين جاست كه عده اي از جوان ها به اين اكتفا نمي كنند كه ماهي يك بار با خانواده و دوستان به سفره خانه بروند و قلياني هم بكشند. آن ها كم كم قليان را وارد خانه هاي خود مي كنند و چون خانواده ها هم حساسيت خاصي نشان نمي دهند، قليان كشيدن، جزو برنامه هاي روزمره جوان مي شود و با تداوم اين رفتار، رفته رفته اختلالات اعتياد و وابستگي شديد ظاهر مي شوند.
پس به عقيده شما ممنوعيت استعمال قليان در سفره خانه ها مي تواند موجب كاهش مصرف آن شود؟
البته من معتقدم كه اول بايد فرهنگ استفاده از هر چيز را در جامعه ايجاد كرد تا افراد با زياده روي و افراط در مصرف، سلامت جسم و روان خودشان را به خطر نيندازند؛ قدغن كردن، مرحله آخر است. اما نمي توانيم انكار كنيم كه با ايجاد سفره خانه ها و در دسترس قرار دادن قليان، مصرف آن بسيار بيشتر شده است. در واقع، قليان كشيدن از آن مسائلي است كه وقتي شرايطش در جامعه مهيا مي شود، گسترش مي يابد. يعني قليان كشيدن مثل غريزه جنسي يك نياز دروني زيستي نيست كه اگر محدودش كنيم، از جاي ديگر سر دربياورد. اين مساله اي است كه اگر حذف شود، گرايش به آن نيز كم كم از بين مي رود و نگراني از مضرات و خطراتش نيز فراموش خواهد شد.
 
 
ذات تنوع طلب  ما
 
 
ما تهراني ها زياد شمال مي رويم. لابد مغازه هايي كه سر راه شهرهاي شمالي، صنايع دستي مي فروشند را ديده ايد: سفال، بافته هاي حصيري و چيزهاي كوچك چوبي. اين چيزهاي كوچك و ظريف چوبي  تا ده بيست سال پيش، موجودات مينياتوري ظريفي بودند كه به عادت شمالي ها، نقش و نگارهايي از چند ضلعي هاي ريز به تن داشتند و از چوب هاي سفيد و قهوه اي يك دست ساخته مي شدند. اما حالا آن كاردستي هاي دوست داشتني به اندام هاي بي قواره اي تبديل شده اند كه چوب شان چيزي در حدود جعبه ميوه است. يك ميكي موس بي ريخت رويشان كشيده اند و كلي بايد وراندازشان كني تا مثلا بداني كه جاي سي دي هستند!
اين اتفاق، همين يكي دو سال پيش هم سر چيني هاي نقش دار آمد و يك دفعه قيافه ناخوشايند شاه هاي قاجاري روي همه شان نشست. همه نقش و نگارهاي جور واجور يك دفعه غيب شد و زمينه قرمزي با نقش هاي طلايي رنگ كه قاب قيافه شاه هاي سبيلو شده بود، همه گير شد.
حالا همين بلا قرار است سر قليان بيايد. همه شهر پرشده از قهوه خانه و قليان. كساني كه قليان مي خواهند، روزبه روز زيادتر خواهند شد و بعد هم لابد سر و كله قليان هاي پلاستيكي پيدا مي شود. لابد دو سه روز ديگر هم سر و صداي وزارت بهداشت درمي آيد كه قليان ها بهداشتي نيست و اصلا قليان ديگر چه ادايي است و....
اين وسط هيچ توطئه اي در كار نيست: آدم است ديگر؛ تنوع مي خواهد و وقتي چيزهايي كه دم دستش مي گذاري به اندازه كافي رنگ و وارنگ و جورواجور نيست، خودش دنبال يك ايده جديد مي رود: چيزهاي قديمي هم كه بي صاحب هم هستند، مي افتند دست آن هايي كه خوب بلدند از حس تنوع طلبي ما سوءاستفاده كنند. آن ها سعي مي كنند از چيزي كه دست گرفته اند، هر چقدر مي شود پول دربياورند. بعد هم كه آن چيز از مد مي افتد، خيلي راحت ولش مي كنند تا نابود بشود.
الان ديگر كسي از مغازه هاي صنايع دستي جنس چوبي نمي خرد: دوره ميكي موس گذشته است و اسباب بازي هاي چوبي هم با آن نابود شده اند. حتما مغازه دارها هم اين را مي دانند؛ چون ديگر دارند بادكنك و توپ و اسباب بازي پلاستيكي مي فروشند.
اگر مي خواهيم اين بلا سر قليان نيايد، بايد چيز ديگري جايش بگذاريم، به همين سادگي. آن وقت خيلي راحت مي توانيم از همه بخواهيم كه اين قليان هاي پرنقش و نگار را فقط يك يادگار زينتي بدانند كه به درد دكور خانه مي خورد و نه بيش از آن.
  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا